امیرحسین پیرهادی - گروه مهندسی تکنولوژی حمل و نقل و ترافیک شهری، دانشگاه جامع علمی کاربردی
منصور جعفرزاده - گروه مهندسی تکنولوژی حمل و نقل و ترافیک شهری، دانشگاه جامع علمی کاربردی

در دنیای امروز نقش گردشگری در توسعه کشورها به خوبی مشهود است، حفظ ابنیه های تاریخی، اشتغالزایی برای جوانان، رونق بخشیدن به چرخه اقتصاد کشور و مواردی دیگر دال بر نقش مثبت گردشگری بر توسعه کشورها است. امروزه گسترش فضاهای باز جمعی و ایجاد مراکز فراغتی و تفریحی مدرن یکی از اهداف مهم برنامه ریزان مدیریت کلانشهرهای جامعه در حوزه گردشگری شهری است. توسعه گردشگری شهری با ارتقای ابعاد کمی و کیفی با حداکثر بازده یکی از مهترین فعالیت های عمده مدیریت اجرایی شهرها در عصر حاضر می باشد. وجود جاذبه های متنوع در شهرها چو ن اماکن تاریخی ، فضاهای سبز، مراکز فرهنگی امکانات ورزشی، تسهیلات مهمان نوازی ، مراکز خرید و بازراها و.. جزء پارامترهای مهم شکل گیری گردشگری شهری می باشد. هدف پژوهش حاضر برنامه ریزی و توسعه گردشگری در کلانشهرها با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. توسعه گردشگری شهری آثار مثبت و منفی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی به دنبال دارد، ایجاد تعادل در این زمینه، به گونه ای که آثار مثبت بیش از آثار منفی باشد، نیازمند اتخاذ سیاست های مدیریتی قوی است. بنابراین، پایداری در گردشگری شهری، مستلزم توجه نظام مند به ابعاد فنی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، تاریخی و زیست محیطی است تا استفاده از جاذبه های گردشگری، مطابق با نیاز امروز و حفظ و ماندگاری این منابع برای آیندگان باشد. نتایج و یافته های پژوهش حاضر بر نقش مثبت و منفی توسعه گردشگری در توسعه پایدار شهری در حوزه بکارگیری بهینه و کارآمد منابع و جاذبه های موجود اشاره دارد. تاثیرگذاری گردشگری بر ساختارها و فضاهای شهری سبب شده است که گردشگری از دید مدیریت شهری حائز اهمیت خاص باشد و به مدیران شهری القاء کند تا ارتقاء کیفی این فضاها و ایجاد تاسیسات مناسب برای گردشگران از جمله مراکز اقامتی، اماکن تفریحی و نیز ایجاد تجهیزات و مبلمان شهری نوین، باعث جلب رضایت بازدیدکنندگان در فضاهای عمومی شهری و در نهایت جذب گردشگر گردد. و می توان گفت توسعه صنعت گردشگری تنها به دستاوردهای اقتصادی محدود نمی شود بلکه پیامدهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آن نیز حائز اهمیت است.

توسعه گردشگری، توسعه پایدار، شهرنشینی، گردشگری شهری