فرایند تعلیم و تربیت با اقتباس از مبانی عرفان اسلامی
عنوان مقاله: فرایند تعلیم و تربیت با اقتباس از مبانی عرفان اسلامی
شناسه ملی مقاله: JR_TLR-3-1_007
منتشر شده در در سال 1384
شناسه ملی مقاله: JR_TLR-3-1_007
منتشر شده در در سال 1384
مشخصات نویسندگان مقاله:
بابک شمشیری
عبدالحسین نقیب زاده - دانشگاه تربیت معلم
خلاصه مقاله:
بابک شمشیری
عبدالحسین نقیب زاده - دانشگاه تربیت معلم
پژوهش حاضر قصد دارد با اقتباس از مبانی تربیتی عرفان اسلامی، چگونگی فرایند تعلیم و تربیت را از منظر آن مکتب تبیین کند. در حقیقت, این بررسی درصدد پاسخگویی به این سوال است که فرایند تعلیم و تربیت براساس مبانی نظری عرفان اسلامی چگونه است؟ در این پژوهش از روش تحلیل فلسفی با رویکرد استنتاجی استفاده شده است. به منظور پاسخگویی به سوال فوق، ابتدا مبانی معرف شناسی، هستی شناسی و انسان شناسی عرفان اسلامی تشریح , و سپس ویژگی ها و اهداف تعلیم و تربیت عرفانی و همچنین چگونگی نگاه آن به برنامه درسی تبیین شدند. عمده ترین ویژگی های تعلیم و تربیت عرفانی عبارتند از: ۱) وحدت گرایی, ۲) اصالت باطن, ۳) تاکید بر شناسایی های شهودی, ۴) تلقی سفر (سیر و سلوک) از مفهوم تربیت. براساس این ویژگی ها, اهداف تعلیم و تربیت از منظر عرفان اسلامی را می توان در سه طبقه هدف غایی، هدف میانی و اهداف کوتاه مدت دسته بندی کرد. هدف غایی این فلسفه تربیتی عبارت است از فناء فی الله و به تعبیر دیگر معرفت توحید هدف میانی نیز مشتمل است بر خودشناسی که در این مرحله روشن شدگی و یا تحقق ادراکات شهودی حاصل می شود. آخرین طبقه, یعنی اهدافی که به منزله شیوه و روش رسیدن به هدف میانی و غایی محسوب می شوند. مشتمل است بر: ۱) عشق پروری, ۲) تربیت اخلاقی, ۳) تربیت هنری (زیبایی شناسی).نتایج استنباط شده در مطالعه حاضر حکایت از آن دارند که روش تربیتی رویکرد یاددهی یادگیری مکتب عرفان اسلامی مبتنی بر فعالیت و تجارب عملی و فردی متربی است. اصولا تربیت به مثابه یک برنامه سفر است که از مراحل و منازل گوناگون و پشت سر هم تشکیل یافته است. در این رویکرد، مربی نقش هدایت و راهنمایی متربی را در جریان فعالیت های عملی و تجارب فردی وی بر عهده دارد و در واقع, مربی, بیش تر نقش یک مشاور و راهنما را ایفا می کند. مطابق با الگوی اقتباس شده، دانش آموز در فرایند یاددهی یادگیری کاملا فعال است, چرا که بصیرت و روشن شدگی امری است باطنی که اساسا از خلال تجارب فردی حاصل می آید. بنا به این الگو, رابطه معلم شاگرد بر دو رکن عمده استوار است. نخست، محبت و عشق دو جانبه بین مربی و متربی و دوم اطاعت متربی از مربی در فرایند تربیت. در واقع, این دو رکن از ضرورت های سفر تربیتی و معرفتی متربی محسوب می شود. در بخش پایانی این مقاله ضمن نتیجه گیری، برخی پیشنهادهای کاربردی ارائه شده اند.
کلمات کلیدی: فرایند یاددهی یادگیری, تعلیم و تربیت, برنامه درسی, عرفان اسلامی, اهداف تربیتی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1389041/