بررسی تاثیر عمق تخلخل بر خواص مکانیکی ایمپلنت های کروم_کبالت

ایمپلنت ها وسایل و اجزائی مصنوعی هستند که جایگزین عضوی از بدن می شوند تا کارکرد آن عضو را انجام دهند. یک ایمپلنت ایده آل علاوه بر خواص زیست سازگاری مناسب باید از نظر خواص مکانیکی مثل مدول یانگ و سختی تا حد ممکن مشابه با بافت استخوان باشد. با ایجاد تخلخل در ساختار ایمپلنت می توان خواص مکانیکی را تا حد زیادی کنترل کرد و همچنین اتصال بافت و بیومواد را بهبود بخشید. اندازه حفرات و مقدار تخلخل در هر ایمپلنت دو فاکتور مهم برای تعیین خواص مکانیکی و زیستی بیومواد است. آلیاژهای پایه کبالت فلزاتی هستند که عنصر اصلی آنها کبالت است که کروم بعنوان یک عنصر مستحکم کننده عمل می کند. در این پژوهش از آلیاژ کروم کبالت با ترکیب کبالت ۶۴% و کروم ۲۹% و مولبیدن ۶% استفاده شده که ابتدا به روش ریخته گری دقیق در سه نمونه ی بدون تخلخل، متخلخل با عمق ۱mm و متخلخل با عمق ۲mm تولید شدند و سپس تحت آزمون فشار و سختی سنجی ویکرز قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که در نمونه ی تولید شده با افزایش عمق تخلخل استحکام فشاری به ترتیب از نمونه بدون تخلخل تا نمونه با عمق تخلخل بیشتر از ۱۴۵۹ مگاپاسکال به ۸۷۸ مگاپاسکال کاهش می یابد. این در حالی بود که مقدار سختی ویکرز تقریبا در تمامی نمونهه ها یکسان (۴۰۰HV) بود.

کلیدواژه ها:

ایمپلنت های کروم کبالت ، خواص مکانیکی ، تخلخل ، ریخته گری دقیق