تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر کنترل پاسچر و دامنه حرکتی بسکتبالیست مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا

اسپرین مچ پا یکی از آسیب ها در ورزشکاران دبیرستانی، دانشگاهی و ورزشهای مختلف است و بی ثباتی عملکردی مچ شرایطی است که در ۴۰% از این افراد مشاهده می شود. آسیب دیدگی های مچ پا را بر عملکرد ورزشی تاثیر می گذارد و باعث دوری ورزشکار از میادین ورزشی می شود. نقص در تعادل را به عنوان یک عامل خطر در بروز صدمات مچ معرفی کرده اند. هدف از اجرای این تحقیق بررسی اثر تمرینات واقعیت مجازی برروی نقص الگوی حرکتی و کنترل قامت ورزشکاران دارای بی ثباتی مزمن مچ پا می باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد. این تحقیق دو گروهی همراه با مداخله تمرینی در گروه تمرین و بدون مداخله در گروه کنترل با روند پیش آزمون و پس آزمون هستند. جامعه آماری تحقیق شامل ورزشکاران پسر بسکتبالیست شهر قوچان بودند نمونه آماری این تحقیق ۳۰ نفر ورزشکار جوان پسر دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا بودند و در ۲ گروه تقسیم شدند که گروه اول برنامه تمرین ثبات مرکزی استاتیک درسطح پایدار بر روی زمین انجام خواهد شد و شامل شش هفته تمرین که شامل سه جلسه تمرینی در هر هفته خواهد بود، می باشد. پروتکل تمرینی ثبات مرکزی داینامیک در سطح ناپایدار نیز شامل شش هفته تمرین بر روی توپ سوئیس بال و همچنین سه جلسه تمرین در هر هفته بود. تجزیه و تحلیل آماری یافته ها با استفاده از نرم افزار Spss ور‍ژن ۱۶ انجام شد. جهت بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنف استفاده شد. برای بررسی تفاوت تعادل در بین ورزشکاران دو گروه از آزمون آماری تحلیل کوواریانس و جهت بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون تی همبسته در سطح معناداری ۰.۰۵ استفاده شد. نتایج نشان داد نتایج حاکی از آن است که میانگین تعادل ایستای بسکتبالیست های مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا بطور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است همچنین تعادل پویای بسکتبالیست های مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا بطور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است تاثیر انواع تمرینات بر عملکرد افراد دارای بی ثباتی مزمن مچ پا اکثر تحقیقات اثر بخشی معناداری را عنوان کرده اند و تنوع تمرینات حاکی از آن است که اجرای تمرینات مختلف بر روی موضع منجر به واکنش های زنجیره ای حرکتی بطور همزمان در مفاصل و عضلات و اعصاب شده و با تحریک و تقویت انواع رسپتورهاو برقراری تعادل و هماهنگی ناحیه مچ پا با دیگر بخش های بدن و نوسانات بدن در جهات مختلف بهبود می یابد نتایج نشان داد که میانگین دامنه حرکتی بسکتبالیست های مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا بطور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است. لذا با توجه به تحقیقات نتایج پژوهش حاضر نیز اثر بخشی تمرینات ثبات مرکزی بر بی ثباتی مزمن مچ پا با نتایج تحقیقات تمرینات دیگر توانبخشی همسو بوده و نشان داد که تمرینات ثبات مرکزی نیز میتواند اثر بخشی تمرینات دیگر توانبخشی را داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ثبات مرکزی ، اسپرین ، مچ پا ، ورزشکار- تعادل