جایگاه انتزاعی درس تربیت بدنی در برنامه ریزی درسی کشور ایران

امروزه وقتی سخن از توسعه پایدار به میان می آید، همه به دنبال علتو معلول هستند ولی آنچه که بدیهی و غیر قابل انکار و سنگ بنا وسکوی پرتاب جوامع برای رسیدن به توسعه پایدار است، چشم اندازهای یکنظام آموزش و پرورش حساب شده و تخصصی است که آینده ای روشن و چیدمانمنطقی رشته های تحصیلی و نهایتا مشاغل را برای افراد آن جامعه رقممی زند.تعریف زیرساخت های معقول برای مواد درسی در مدارس قطعا درآینده شغلی دانشآموزان تاثیر بسزایی خواهد داشت اما نادیده گرفتناهمیت و ضرورت هرکدام از مواد درسی و لحاظ نکردن امکانات و ابزارمناسب جهت شکوفایی،باعث تضعیف نشاط آموزشی فراگیران و انحراف ازمسیر اصلی آموزش و پرورش خواهد شد. در این میان نقش حیاتی برخیدروس غیر قابل انکار است.چرا که این دروس جزء علوم میان رشته ایبوده و تمام ابعاد یادگیری و مفاهیم آموزشی و پرورشی را درگیر وپشتیبانی می کند. تقویت علوم میان رشته ای در مدارس، قطعا پشتوانهمحکمی برای تحقق اهداف آموزشی و پرورشی تعلیم و تربیت خواهد بودیکی از این دروس که در برنامه ریزی درسی مغفول و مظلوم واقع شدهدرس تربیت بدنی است . این مقاله ابعاد مختلف درس تربیت بدنی که جزءعلوم میانرشتهای هست را مورد نقد و بررسی قرار داده و زیرساختهایضعیف درس تربیت بدنی را به لحاظ سخت افزاری و نرم افزاری به چالشکشیده و با هدف احیاء و تقویت فرهنگ ورزش دانش آموزی و رسوخ بهفرهنگ خانواده ها از طریق رشد و اعتلای درس تربیت بدنی در مدارس می پردازد.

کلیدواژه ها:

درس تربیت بدنی ، برنامه ریزی ، فرصت ها ، تهدیدها