بررسی همبستگی بین میزان زاویه لوردوز کمری و عملکرد اندام تحتانی در مردان غیر ورزشکار مبتلا به ناهنجاری لوردوز افزایش یافته کمری

هدف: تغییر در راستای ستون فقرات کمری می تواند بر عملکرد تنه و سایر نواحی بدن از جمله اندام تحتانی اثرگذار باشد لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی بررسی همبستگی بین میزان زاویه لوردوز کمری و عملکرد اندام تحتانی در مردان غیر ورزشکار مبتلا به ناهنجاری لوردوز افزایش یافته کمری بود. روش تحقیق: ۳۴ مرد ۱۸ الی ۲۵ سال شهرستان تهران دارای ناهنجاری لوردوز افزایش یافته کمری (بزرگتر و یا مساوی ۵۱ درجه)، به صورت هدفمند به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب شدند. زاویه لوردوز کمری با استفاده از خطکش منعطف و عملکرد از طریق آزمون غربالگری حرکت عملکردی ( FMS)، آزمون تعادلی وای، آزمون مسافت سه لی و استقامت عضلات مرکزی از طریق آزمون مک گیل مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی رابطه همبستگی از آزمون آماری همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد که میزان زاویه لوردوز کمری با استقامت عضلات مرکزی بدن و همچنین نمرات آزمون غربالگری حرکتی ارتباط معنادار و منفی ای دارد(P<۰/۰۵). نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر مبنی بر اینکه رابطه معناداری بین میزان زاویه لوردوز کمری با ضعف در ثبات ناحیه مرکزی بدن و نمرات آزمون غربالگری حرکت وجود دارد، پیشنهاد می شود در ارزیابی افراد مبتلا به ناهنجاری لوردوز افزایش یافته کمری به الگوهای حرکتی و ثبات ناحیه مرکزی بدن آن ها نیز توجه شود.

کلیدواژه ها:

لوردوز افزایش یافته کمری ، ثبات مرکزی ، عملکرد اندام تحتانی ، مردان غیر ورزشکار ، تعادل