بررسی فرهنگ کارآمدی گروهی در مدارس ابتدایی شهر تهران و رابطه آن با عملکرد معلمان این مدارس

پژوهش حاضر به بررسی فرهنگ کارآمدی گروهی و رابطه آن با عملکرد معلمان مدارس ابتدایی شهر تهران میپردازد. پژوهش در حیطه، پژوهشهای توصیفی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری، کلیه معلمان مدارس ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی۸۹-۸۸ و نمونه آماری نیز شامل ۱۴۰ نفر بوده که به روش خوشه ای چندمرحلهای، انتخاب شدهاند. ابزار تحقیق، پرسشنامه کارآمدی گروهی گودارد و همکاران (۲۰۰۰) و هم چنین فرم ارزیابی عملکرد آموزش و پرورش ایران، بوده است. یافتههای پژوهش نشان داد؛ میان فرهنگ کارآمدی گروهی و خرده مقیاسهای آن (تحلیل وظیفه و شایستگی تدریس) با عملکرد معلمان، رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد. نتایج آزمون T و تحلیل واریانس، حاکی از آن بود که از نظر جنسیت و سابقه کار، بین فرهنگ کارآمدی گروهی معلمان، تفاوت معنادار وجود ندارد در حالی که از نظر مدرک تحصیلی، این تفاوت معنادار بوده است. نتایج تحلیل رگرسیون نیز بیانگر آن است که با ورود همزمان فرهنگ کارآمدی گروهی، خرده مقیاسها و مولفههای آن ها، در حدود ۵۳/۰ درصد تغییرات مربوط به عملکرد فردی معلمان را میتوان پیش بینی و تبیین نمود.

کلیدواژه ها:

فرهنگ کارآمدی گروهی ، عملکرد معلمان ، مدارس ابتدایی