روش های مبتنی بر مدل سازی اطلاعات ساخت(BIM)، برای مدیریت انتهای چرخه حیات ساختمان ها
- سال انتشار: 1400
- محل انتشار: یازدهمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری
- کد COI اختصاصی: NCSDUS11_005
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 532
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد رشته معماری پایدار، دانشگاه علم و صنعت ایران
دانشیار دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده معماری و شهرسازی
استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده معماری و شهرسازی
چکیده
جداسازی قطعات و اجزا ساختمان در زمان تخریب(DfD)، یکی از شیوه های نوظهور و در عین حال چالش برانگیز برای مدیریت کارامد پایان عمر ساختمان است. یعنی، با به کارگیری این روش، می توان مواد اولیه ساختمان در حال احداث را، از اجزا و عناصر ساختمان در حال تخریب برداشت نمود. این موضوع، باعث صرفه جویی بزرگی، در مصرف انرژی نهفته، می شود. در حال حاضر، توجه به انرژی نهفته، اهمیت فزاینده ای یافته است. زیرا ممکن است، با انرژی مورد نیاز برای عملکرد آن، برابر باشد. از طرفی نیز، تخریب ساختمان ها، در انتهای حیات آن ها، منجر به افزایش ضایعات ساختمانی شده و تاثیر نامطلوبی بر محیط می گذارد. بنابراین، استفاده مجدد از عناصر و اجزای ساختمان در حال تخریب، بسیار کمک کننده است. موثرترین عامل در این فرایند، استفاده از قطعات پیش ساخته و اتصالات قابل جدا شدن است. اطلاعات این قطعات، بایستی از فایل سه بعدی تهیه شده در فرایند بیم، استخراج گردد. برای شناسایی اطلاعات این عناصر، یک بانک دیجیتالی از مواد و اجزا ساختمان با فرایند بیم و با استفاده از یک برنامه کاربردی مبتنی بر وب مانند PHP و MYSQL ، تعریف می شود. برای این کار، قطعات را، با کدهای مخصوص برچسب گذاری کرده و برنامه ریزی زمانی ، برای استفاده از آن ها لحاظ می شود. این تحقیق به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است. هدف از آن، درک چگونگی طراحی با هدف جداسازی قطعات و اجزای ساختمان، با کمک بیم و چگونگی تاثیر آن بر فرایند طراحی است.کلیدواژه ها
طراحی با هدف جداسازی قطعات(DfD)، مدل سازی اطلاعات ساخت(BIM) ، پایان عمر ساختمان(EoL)، انرژی نهفته(EE)، بانک دیجیتالی مصالح و اجزا ساختمانیمقالات مرتبط جدید
- ارزیابی خسارت پل فولادی با ابعاد مختلف تحت بار های متغیر
- بررسی تاثیر مدیریت طراحی بر عملکرد حرفه ای مهندسان معمار
- ارزیابی مقاومتی بتن های سازهای ساخته شده با مصالح معدنی و رودخانه ای استان مازندران و سیمان کارخانه های نکا، کیاسر، فیروزکوه، شاهرود و پیوند با در نظر داشتن مقررات ملی ایران در خصوص پدافند غیرعامل
- یکپارچه سازی مدیریت هوشمند حمل و نقل با برنامه ریزی کاربری اراضی در توسعه کالبدی شهر مطالعه موردی منطقه یک (تهران)
- تحلیل آسیب شناسی و راهکارهای مهار سیلاب در شبکه تهدید و حلقه مخاطره از منظر پدافند غیر عامل (مطالعه موردی: شهر جوانرود)
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.