رابطه ی علم و دین (با تاکید بر نظر علامه جوادی آملی)

ازآنجاکه نحوه­ای ارتباط علم و دین یکی از موضوعات مهم، کاربردی، و موردنیاز جوامع دینی امروزی به شمار می­رود از سوی اندیشمندان دینی موردتوجه ویژه ­ای قرارگرفته و مباحثی نظیر: رابطه عقل و دین، تعارض علم و دین، هماهنگی آن دو و... در سخنان و تالیفات آنان مشاهده می­شود. در این مقاله تلاش بر آن است که نظرات حضرت علامه جوادی آملی از اساتید برجسته و ممتاز حوزه به ویژه مباحث قرآنی در مورد رابطه­ ی علم و دین بیان شود تا روشن شود که دین از منظر این مفسر فرهیخته چه نسبت و رابطه­ ای با علم دارد آیا می­توان در قرآن مفاهیم و گزاره­ های یافت، که صبغه ای علمی داشته و بتوان از آن ها به عنوان مستمسکی برای دستیابی به پیشرفت علمی به معنی جدید آن استفاده برد. یافته ­های تحقیق نشان می­دهد که حضرت علامه جوادی آملی قائل به تداخل علم و دین هستند و حتی بالاتر از آن اینکه به صراحت می­گویند: دین شامل تمام علوم می­شود و علم غیردینی وجود ندارد. البته این مطلب را با این نگاه می­فرمایند که علوم یا از طریق قول الهی به دست می ­آیند که همگان اذعان به اسلامی بودن آن دارند و یا از طریق فعل الهی.همان طور که قول الهی علم اسلامی است فعل الهی نیز باید علم اسلامی باشد، در ادامه ایشان با تمسک به ادله عقلی و نقلی اثبات می­کنند که اصول کلی علوم از آیات و روایات قابل کشف و استخراج می­باشند.

کلیدواژه ها:

رابطه ، علم ، دین ، جوادی آملی