بازخوانی رویکردهای منطقه گرایی در بناهای شاخص معاصرشهر مشهد
عنوان مقاله: بازخوانی رویکردهای منطقه گرایی در بناهای شاخص معاصرشهر مشهد
شناسه ملی مقاله: JR_JGUSD-7-1_009
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JGUSD-7-1_009
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
الهه ذوقی حسینی - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
داراب دیبا - استاد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران
حامد کاملنیا - دانشیار معماری، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
مصطفی مختاباد عامری - استاد تئاتر، فیلم و ارتباطات، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
الهه ذوقی حسینی - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
داراب دیبا - استاد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران
حامد کاملنیا - دانشیار معماری، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
مصطفی مختاباد عامری - استاد تئاتر، فیلم و ارتباطات، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
منطقه گرایی، دیدگاهی انتقادی است که بر حفظ خصوصیات مکان تاکید داشته و نوعی فلسفه ی ارجاعی در برقراری هماهنگی میان مردم، دست ساخته های آنها و طبیعت به شمار می رود. این رویکرد تلاش میکند تا با بیمکانی در مدرنیسم از طریق بکارگیری نیروهای متنی برای بدست آوردن معنا و حس مکان مقابله نماید و در صدد پرنمودن این خلاء است که ریشه در شکاف میان اندیشه و احساس در طول سده اخیر دارد. این مقاله تلاش دارد تا اهمیت این بحث و ابعاد مختلف آن و سنتزی که تحت عنوان منطقه گرایی ارائه شده را نشان دهد و اینکه چگونه این بخش از مفاهیم با ابعاد مختلفش با گفتمانهای محلی از یکسو و چالش های جهانی از دگرسو شکل گرفته است. لذا مرور ویژگی های منطقه گرایی مبتنی بر آراء پیشگامان این جنبش و رویکردهای آن بواسطه نقش میانجی آن بین سنت و مدرنیسم در بناهای معاصر مشهد میتواند انتظامی برا ی بحران مکان در مشهد قلمداد شود، به طوری که هدف اصلی این نوشتار را شکل میدهد. طراحی پژوهش، برمبنای روش تحقیق ترکیبی کیفی و کمی مبتنی بر منطق قیاسی و از طریق مطالعات کتابخانهای و موردپژوهی شکل گرفته است. ۲۷ اثر از بناهای شاخص شهر مشهد که رویکرد میانجی گرایانه ای به تقابل سنت و مدرنیته داشته اند به عنوان جامعه آماری انتخاب و از طریق پرسشنامه که به صورت طیف پنج گزینه ای لیکرت تنظیم و توسط ۲۵ نفر از کارشناسان حوزه منطقه گرایی مشهد بکار گرفته شده و در نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته های موردپژوهی حاکی از عدم سازگاری اصول منطقه گرایی در مشهد با نیازهای دوره معاصر است چرا که بیشتر تبدیل به الحاقات نمادین و تاریخی روی پوسته مدرن گشته و میتوان آن را بدترین شکل منطقه گرایی دانست که به پوستهای تاریخی تبدیل شده و در آن تصاویری از سنت گرایی با تقلیدی از کلیشه های گذشته ترکیب و بر روی بدنه ساختمان های مدرن کشیده شده است.
کلمات کلیدی: ابنیه معاصر مشهد, بوم گرایی, جهانی سازی, مدرنیسم, منطقه گرایی, هویت مکانی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1387980/