حسین شیخ الاسلامی - کارشناس ارشد فلسفه غرب، مترجم و منتقد

کتاب «ارتباطات در عصر بدگمانی: رسانه و اعتماد» که با ویرایش «ویان بکیر» و «دیوید ام. بارلو» در ۲۶۰ صفحه منتشر شده است، یکی از مجموعه هایی است که تلاش می کند نقش رسانه را در عصر جدید (عصری که ویراستاران کتاب، آن را عصر بدگمانی نامیده اند) مورد بررسی قرار دهد و جنبه های مختلف کارکردهای رسانه را در تضعیف یا تقویت اعتماد برجسته سازد.این کتاب، که در سال ۲۰۰۷ از سوی انتشارات مک میلان انتشار یافته است، به ۴ بخش و ۱۷ فصل تقسیم می شود. هر یک از این فصل ها، نویسنده ای مختص خود دارد و به یک موضوع که در اکثر موارد، مطالعه موردی دوره خاص تاریخی، یا رخدادی اجتماعی است، اختصاص یافته است.در این نوشته، سعی خواهیم کرد با نگاهی عمیق تر به این کتاب، آن را از زوایای مختلف بررسی کنیم، در ادامه، نخست تصویری اجمالی از کتاب ارائه خواهیم کرد و سپس با نگاهی کلی به مجموعه، نکاتی را بیان خواهیم کرد که به نظر می رسد از نقایص اصلی دیدگاه ویراستاران و به تبع آن، نویسندگان کتاب، در خصوص مناسبات میان رسانه و اعتماد باشد. این نوشته در نهایت با یک جمع بندی کلی از مطالب کتاب به پایان خواهد رسید.

اعتماد رسانه ای, رسانه معتمد* نگاهی به کتاب ارتباطات در عصر بدگمانی