بررسی استراتژی نهضت عاشورا در ارتباط با قدرت حاکم

در این پژوهش ابتدا محقق به طراحی مدلی پیشنهادی با عنوان «استراتژی پیشوایان دین در ارتباط با قدرت­های حاکم» همت گماشت و پس از تایید و نهایی شدن آن توسط خبرگان علوم حوزوی و دانشگاهی، ضمن تقسیم نهضت عاشورا به چهارده مقطع زمانی (از زمان حضور حضرت اباعبدالله الحسین۷ در مدینه پس از به خلافت رسیدن یزید ملعون تا بازگشت کاروان اسرای عاشورایی به مدینه)، به بررسی استراتژی­های این نهضت براساس مولفه­های مدل تحقیق و با استفاده از نظر خبرگان پرداخته است. این امر با توزیع پرسشنامه­ای ۸۹ سوالی به ۶۰ نفر از خبرگان و سپس جمع­آوری و تحلیل داده­ها از طریق آزمون­های t و فریدمن صورت پذیرفت و نتایج آن به طور مفصل ارائه گردید. لازم به توضیح است نتایج این پژوهش صرفا ناشی از نمونه انتخاب شده است و نمی­توان آن را به طور قطعی به استراتژی­های حضرت اباعبدالله الحسین۷ نسبت داد. استراتژی شهادت­طلبی از استراتژی­های قیام در روز عاشورا عنوان مهم­ترین (بالاترین امتیاز) استراتژی را در میان تمامی مقاطع به خود اختصاص داده است و کاربردی­ترین استراتژی نیز که در هفت مقطع زمانی دیده می­شود، استراتژی دفاع از استراتژی کلان قیام می­باشد. در مقاطع قبل از شهادت حضرت اباعبدالله الحسین۷ از انواع استراتژی­های کلان: قیام، مبارزه کلامی و خلق فرصت، بیشترین اهمیت را داشته­اند که از این میان، استراتژی­های شهادت­طلبی، دفاع، افشاگری، ارشاد، حضور موثر و هجرت را می­توان نام برد و در مقاطع پس از شهادت اباعبدالله الحسین۷ از انواع استراتژی­های کلان: مبارزه پنهان و مبارزه کلامی بیشترین اهمیت را در نهضت عاشورا داشته­اند، که از این میان می­توان به استراتژی­های صبر، افشاگری و ذکر مصیبت اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

استراتژی ، مدیریت استراتژیک ، پیشوایان دین ، نهضت عاشورا ، حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام