مجمع الفضلا
محل انتشار: دوفصلنامه کهن نامه ادب پارسی، دوره: 4، شماره: 2
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 142
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CLASS-4-2_005
تاریخ نمایه سازی: 11 بهمن 1400
چکیده مقاله:
نوشتن تذکره شعرا در حوزه رواج و گسترش زبان فارسی، بیش از همه در فرارودان و هند، سابقه و روایی دارد. پس از تالیف لباب الالباب، وقفه طولانی در نوشتن تذکره روی داد و در قرن نهم فقط تذکره الشعرای دولتشاه نوشته شد، اما از اواخر قرن دهم تذکره نویسی به ویژه در هند رونق گرفت؛ در آنجا به دلیل وجود حکومت های ایرانی، محیط مناسبی برای حضور شاعران و نویسندگان فارسی زبان فراهم آمده بود. یکی از تذکره های مهم که در این دوره تالیف یافت، مجمع الفضلای محمد عارف بخارایی است که متاسفانه تاکنون تحقیق بایسته ای درباره احوال مولف و کتابش انجام نگرفته است و اکثر محققان صرفا به نقل سخنان عبدالحی حبیبی و علیرضا نقوی پرداخته اند و چیزی بر آنها نیفزوده اند. یکی از دلایل گمنامی مجمع الفضلا و مولفش، کمیابی نسخه های آن است. از این تذکره تنها دو نسخه شناخته شده وجود دارد؛ یکی در دانشگاه پنجاب لاهور و دیگری در دانشگاه تهران. در این مقاله کوشش می شود تا ضمن تحلیل و نقد تحقیقات پیشین درباره تذکره مجمع الفضلا، این تذکره بر اساس نسخه موجود در دانشگاه تهران، بررسی و معرفی شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیرضا شعبانلو
استادیارادبیات فارسی، پژوهشگاه علوم انسانی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :