عبدالحسین فقهی - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه تهران
صفورا فصیح - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه امام خمینی (ره) قزوین

لقد کانت الاسطوره واحده من تلک الادوات التعبیریه الجمالیه التی اهتدی الیها الشاعر الحدیث واستعان بها فی شعره. توظیف الاسطوره فی النص الشعری المعاصر مساله فی غایه الاهمیه، فما من شاعر عربی او فارسی معاصر معروف الا وقد وظف الاسطوره فی اعماله اما عن طریق الاشارات الاسطوریه، او اما عبر اقتباس هیکل اسطوری قدیم للتعبیر من خلاله عن المضامین المعاصره. ‎ ‎عندما یستحضر الشاعر الاسطوره، فانه یستحضر التاریخ والحقول المعرفیه الاخری کالخطاب الادبی. والاسطوره فی الابین الفارسی والعربی جاءت نتیجه لتاثرهما من الادب الغربی من جانب وللظروف السیاسیه والاجتماعیه الحاکمه من جانب آخر. فنستطیع القول بان لا مجال لدراسه الاسطوره من الاربعینیات حتی الثمانینیات من القرن المنصرم دون الانتباه لهذین العاملین المهمین. فی هذه الدراسه نتطرق الی تجلی الاسطوره فی اشعار الشاعر العربی الکبیر ادونیس والشاعر الایرانی الشهیر محمد رضا شفیعی کدکنی وفق المنهج الوصفی - التحلیلی لنبحث عن اشتراکاتهما وافتراقاتهما فی تصویر الاساطیر. وصل البحث الی هذه النتیجه التی تدل علی توظیفهما المشترک للاساطیر القومیه والوطنیه مثل زردشت والعنقاء ووشخصیات دینیه وصوفیه مثل الامام الحسین (ع) والحلاج بتقنیات ادبیه خاصه بالاسطوره مثل الرمز والنقاب. انفرد ادونیس باستخدامه النبی المسیح فیما لایاتی شفیعی بهذه الشخصیه الدینیه؛ کما واستخدم ادونیس اساطیر آشوریه وفینیقیه مثل فینوس وتموز.  

الادب العربی, الادب الفارسی, الاسطوره, ادونیس, شفیعی کدکنی