نقش اعتمادسازی در مدیریت روابط کارکنان دانشی در شرکتهای دانش محور

یکی از مسائل و مشکلات سازمان های امروزی، کمبود اعتماد بین کارکنان و مدیران است. در تمام سازمان ها ، شکاف قابل توجهی بین کارکنان و مدیریت و خواسته های این دو وجود دارد. در نتیجه آن، تصمیمات معمولا با مشکلات اجرائی رو به رو می شود. هدف از پژوهش، پی بردن به نقش اعتمادسازی در مدیریت کارکنان دانشی در شرکت های دانش محور است. در این مقاله با توجه به پژوهش های انجام شده به تاثیر بسیار زیاد متغیر اعتماد سازی در مدیریت روابط کارکنان اشاره شده که انکار آن قبول نیست. اعتماد به عنوان مهره کلیدی سازمانی در بین کارکنان و بصورت افقی و بین کارکنان و مدیران سازمانی بصورت عمودی وجود دارد که خود لازمه موفقیت و اثربخشی سازمانی خواهد بود. علی الخصوص در سازمان های دانش محور که بقای آنها، منوط به حضور مفید کارکنان دانشی است، به واسطه اعتمادسازی در قالب پیشبرد فرهنگ سازمانی مدیریت روابط آنان را تحت تاثیر قرار داده و با بهتر کردن روابط و مدیریت آنان به کسب مزیت رقابتی در عصر تکنولوژی و گرفتن گوی سبقت از رقبا دست پیدا می کنند. این موضوع همراستا با نتایج پژوهش های مشابه است که بدون استثناء اهمیت بسیار زیاد تاثیر اعتمادسازی را مدیریت افراد نشان می دهند. وجه تمایز مطرح شده در این پژوهش در مقایسه با پژوهش های دیگر تاثیر اعتبارسازی بر روی مدیریت کارکنان دانشی در شرکتهای دانش محور است که تاثیر آن به مراتب در شرکتها و بین کارکنان حساس تر می شود. از جمله موضوعات پیشنهادی مطرح شده، بحث مشارکت کارکنان در تسهیم دانش خود و تصمیم های مدیریتی سطوح مختلفی که انعطاف تصمیم گیری در آنها وجود دارد، است. این مشارکت و تسهیم دانش افراد خصوصا در مالکیت شرکت به افراد حس اعتماد و ماکلیت داده و در برابر هر گونه اتفاق در شرکت خود را مسئول می داند.

کلیدواژه ها:

اعتماد ، اعتمادسازی ، مدیریت دانشی ، کارکنان دانشی ، شرکت دانش بنیان