مقایسه عرفان فخرالدین عراقی و میرزا حبیب خراسانی

عرفان، شناخت و بازشناخت است و عارف انسانی است وارسته که در هر پدیده نور خدا می بیند و جهان را جلوه گاه هستی آفرین می داند و در ورای کثرت ها وحدت را نظاره می کند. در عرفان، اکسیر عشق وجود انسان را دگرگون می سازد و صفات نکوهیده ی نفس را به اوصاف پسندیده بدل می نماید. عرفان رشته ی محکمی است که انسان را به خدا پیوند میدهد و او را تا عرش بالا می برد.در پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه ی عرفان فخرالدین عراقی و میرزا حبیب خراسانی پرداخته شده است. ابتدا اشارهای به تعریف عرفان و تصوفشده و سپس به معرفی دو شاعر و احوال و آثار آنان پرداخته شده و در پایان براساس اصطلاحات و درون مایه های عرفانی اشعار هر دو شاعر و ذکر نمونه های شعری، دیدگاه های عرفانی آنها بررسی و مقایسه گردیده است.

کلیدواژه ها:

فخرالدین عراقی ، میرزا حبیب خراسانی ، عرفان ، وحدت وجود ، عشق ، عقل ، تقابل عشق و عقل