زهرا اسحقی - دانشجو کارشناسی ارشد ادبیات

ادبیات پایداری یکی از گونه های ادبیات متعهد است که با توجه به رویدادهای اجتماعی و سیاسی هر ملت و شرایط تاریخی آن بازتاب و انعکاسمتفاوتی دارد. تحولات سیاسی ، اجتماعی، فرهنگی ، جنگ ها در تاریخ ایران و بوسنی، زمینه مناسبی را برای شاعران و نویسندگان ایجاد کرد تا شاعرانبتوانند اشعاری با مضامین پایداری بسرایند. نصرالله مردانی و ثابت علاء الدین بوسنوی ، به عنوان سرایندگان متعهد و شاعران ادبیات پایداری ، در عرصهادبیات فارسی و بوسنی دارای اعتبار و جایگاه خاصی هستند. جستار پیش رو، کوششی است تطبیقی و سبک شناسانه دو سروده «شهاب یادتو» از نصرالله مردانی و «شقایق» از ثابت علاء الدین بوسنوی دو ادیب یادشده که با هجوم ملت های بیگانه به کشورهای بوسنی و ایران روبه رو هستند، در سرودهخویش، ضمن دعوت به حضور سریع در میدان نبرد مخاطب را به ایستادگی و پایداری در برابر اشغالگران و شهادت فرامی خوانند.هدف این مقاله بررسیسبک شناسانه موضوعی و بررسی جلوه های پایداری دو سروده، در سه سطح زبانی ،ادبی، و فکری با تکیه بر چارچوب های ادبیات تطبیقی است.پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی- تحلیلی به بررسی و انطباق شعر این دو شاعر خصوصا در مسئله شهید می پردازد.ابتدا مقاله با تعریفی از ادبیات تطبیقی، پایداری، مولفه های ادبیات پایداری و بررسی تطبیق مضمون، ساختار،بیان در دو شاعر پرداخته شده است .مهم تری ترین یافته های برآمده از اینپژوهش نشان ی دهد که دو شاعر در سروده خود با به کار گیری واژگان و عبارات الهام بخش پایداری و اسلوب تکرار و همچنین استفاده از تصاویر فنی،در پی انتقال مفهوم خویش به مخاطب هستند. به لحاظ موضوعی، سروده مردانی بر مفهوم شهادت، به عنوان یکی از مولفه های ادبیات پایداری تاکید میورزد.

ادبیات پایداری، تطبیقی،سبک شناسانه، نصرالله مردانی، ثابت علاء الدین بوسنوی