بررسی تطبیقی اندیشه ی حیات پس از مرگ در «لزومیات معری» و «رباعیات خیام»

ابوالعلاء معری و خیام نیشابوری دو تن از سخن سرایان مشهور ادب عربی و فارسی هستند که رویکرد حکمی و فلسفی بسامد بالایی را در شعرشان به خوداختصاص میدهد، و بسیاری از شاعران از اشعار آنها تاثیر پذیرفتند. نوشتار حاضر بر آن است تا بر اساس چارچوب های ادبیات تطبیقی به مقایسه و بررسیاندیشه های ابوالعلاء معری و خیام نیشابوری در مورد حیات بعد از مرگ بپردازد، و وجوه اشتراک این دو شاعر را در مضمون های اشعارشان بیان کند. ابوالعلاء بر نسل های بعد از خود نیز تاثیر شگرفی گذاشت، لذا از جمله افرادی که از او تاثیر پذیرفتند حکیم عمر خیام نیشابوری بود. یافته های پژوهش حاکی از این است که نگاه این دو شاعر نامدار به مسئلهی حیات بعد از ممات برگرفته از ویژگی های شخصیتی، تجارب شخصی آنها بوده و مولفه ها و عوامل فرهنگی، اجتماعی، عقیدتی و تاریخی بر روند سرودن اشعارشان تاثیر بسزایی داشته است. اشعار این دو شاعر اشتراکات ارزشهای اخلاقی مشترک بین دو فرهنگ ایرانی و عربی را نشان می دهند و به عنوان پل ارتباطی بین دو ملت عمل می کنند. براساس یافته های پژوهش، خیام حکیم در بسیاری از مضمون های حیات بعد از مرگ، در لفظ و معنا، به مفاهیم و اندیشه های فلسفی ابوالعلاء معری نظر داشته است. این جستار با مطالعه و بررسی تطبیقی «لزومیات معری« و «رباعیات خیام» به روش توصیفی وتحلیلی، درصدد بیان دقیق و برجسته سازی نقاط مشترک و متفاوت آن می باشد.

کلیدواژه ها:

مرگ ، ادبیات تطبیقی ، ابوالعلاء معری ، خیام