تجربه زیسته معلمان از آموزش مجازی در بحران کرونا: مطالعه موردی معلمان مقطع ابتدایی شهرستان رشت

شیوع کرونا از سال ۲۰۱۹ باعث تغییرات فراوانی در دنیا شده است که یکی از مهم ترین تاثیرات شیوع کرونا بر نحوه ی آموزش بوده است. در این راستا شیوه ی آموزش بیشتر به سمت آموزش های مجازی پیش رفته است. از این رو هدف اصلی این پژوهش تجربه زیسته معلمان از آموزش مجازی در بحران کرونا است و مطالعه موردی این پژوهش نیز معلمان مقطع ابتدایی شهرستان رشت می باشد. این پژوهش کیفی بوده و از لحاظ هدف بنیادین است. در این پژوهش از روش پدیدارشناسی با رویکرد کلایزی استفاده شده است. همچنین بر حسب روش گردآوری داده ها از نوع تحقیقات میدانی محسوب می شود. جامعه آماری در این پژوهش معلمین مقطع ابتدایی شهر رشت هستند.نمونه گیری این پژوهش بنا بر ماهیت کیفی آن به صورت هدفمند یا معیار محور صورت گرفته است. در این پژوهش از نمونه گیری نظری استفاده گردید و تعداد حجم نمونه با توجه به اشباع نظری ۱۰ نفر بوده است. داده های جمع آوری شده از مشارکت کنندگان پژوهش در یک ساختار جمع بندی شده است که شامل مضامین اصلی و فرعی است که از تجربه آموزش مجازی در دوره کرونا استخراج شده است. در این پژوهش یک مرور از ساختار کلی آموزش مجازی در دوره کرونا ارائه شده است. در فرایند تحلیلداده ها از ۱۰ مصاحبه صورت گرفته با مشارکت کنندگان عبارت مهم استخراج شد که تبدیل به واحدهای معنایی گردید. در مرحله بعد واحدهای معنایی مشترک دسته بندی صورت گرفت که در نهایت ۲۰ زیرمضمون قرار گرفتند. زیر مضمون هایی که همچنان دارای شباهت های معنایی بودند، در دسته های کلی تری قرار گرفت و ۳ مضمون اصلی استخراج گردید. با توجه به نتایج بدست آمده از شناسایی مضامین و زیرمضامین پیشنهاد می شود سطح پذیرش فناوری در بین کاربران (معلمان و دانش آموزان) با ارائه آموزش بهبود یابد، همچنین باید به زیرساخت ها و تجهیزات حوزه فناوری اطلاعات در آموزش مجازی توجه نمود.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، مدل پذیرش فناوری ، تجربه زیسته ، معلمین ، پدیدارشناسی