بررسی تاثیر ابعاد اجتماعی تاب آوری شهری بر توسعه پایدار گردشگری مطالعه موردی: شهر محمودآباد

شهرها مقصد اصلی گردشگری به شمار رفته و امروزه گردشگری به یکی از موتورهای محرکه توسعه شهری و بازسازی آن تبدیل شده است. بر این اساس شهرهای گردشگری به دلیل نقش غالب گردشگری در توسعه خود غالبا منحصربه فرد در نظر گرفته شده و در معرض اختلال های خارجی قرار دارند. مبتنی بر این دیدگاه نیز تاب آوری برای درک توانایی اجتماع در توسعه صنعت گردشگری به روشی پایدار مهم به شمار می رود در این تحقیق تلاش شد تاثیر ابعاد اجتماعی تاب آوری شهری بر توسعه پایدار گردشگری موردبررسی قرار گیرد. مطالعه حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارشناسان و مسئولان حوزه شهری و گردشگری شهر محمودآباد و شهرداری شهر محمودآباد، به تعداد ۸۰ نفر که در سال ۱۳۹۸ اشتغال به کار دارند و به دلیل حجم کم نمونه، تمام جامعه آماری به عنوان نمونه و به روش نمونه گیری سرشماری انتخاب شد. روایی ابزار تحقیق با استفاده از مدل تحلیل عاملی تاییدی و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شده است. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و SMART PLS با روش آمار توصیفی و مدل سازی معادلات ساختاری انجام شد. یافته ها نشان داد که تاب آوری اجتماعی با ضریب مسیر ۶۸۹/۰ بر توسعه پایدار گردشگری در شهر محمودآباد تاثیر مثبت و معناداری دارد به گونه ای که تاب آوری اجتماعی قادر است ۵/۴۷ درصد از واریانس متغیر وابسته (توسعه پایدار گردشگری) را تبیین نماید. همچنین ابعاد تاب آوری اجتماعی، بعد حمایت اجتماعی با ضریب مسیر ۵۰۲/۰، بعد دل بستگی مکانی با ضریب مسیر ۲۲۲/۰، بعد آگاهی با ضریب مسیر ۱۹۴/۰، بعد مشارکت با ضریب مسیر ۱۸۸/۰ و بعد اعتماد نهادی با ضریب مسیر ۱۶۳/۰ به ترتیب بیشترین تاثیر مثبت و معنادار را بر توسعه پایدار گردشگری در شهر محمودآباد داشتند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، تاب آوری اجتماعی ، توسعه پایدار گردشگری ، شهر محمودآباد