بازسازی محیط رسوبی نهشته های آواری میوسن حوضه رسوبی زاگرس در برش های کوه آسکی و هورگان، گستره نیریز، حوضه زاگرس

رسوبات میوسن در گستره نیریز در پهنه برخوردی زاگرس، میان گسل اصلی زاگرس و پهنه افیولیتی زاگرس رخنمون دارند. به منظور مطالعه محیط رسوبی دیرینه این رسوبات، دو برش کوه آسکی و هورگان اندازه گیری و نمونه برداری شده است. ستبرای این دو برش به ترتیب ۴۲۴ و ۴۴۰ متر است و از ماسه سنگ، کنگلومرا و مارن سرخ و سبز رنگ تشکیل شده و به صورت ناپیوسته میان سازند جهرم و کنگلومرای بختیاری قرار گرفته اند. بر پایه مطالعات صحرایی و سنگ نگاری، ۱۴ رخساره مربوط به کمربندهای رخساره ای بخش نزدیک به منشا دلتای بادبزنی، بخش میانی دلتای بادبزنی، رخساره های حدواسط، رخساره های شیب دلتا و انتهای دلتا برای توالی میوسن از حاشیه به سوی مرکز حوضه تشخیص داده شده است. با توجه به رخساره های شیب که در اثر جریان های توربیدایتی، جریان های ریزشی دانه ای و جریان های خرده دار تشکیل شده اند و دانه درشت بودن و جورشدگی بد رسوبات، مدل رسوبی دیرینه برای توالی میوسن گستره نیریز، یک دلتای بادبزنی پیشنهاد می شود. همچنین گسترش رخساره های شیب نشان دهنده وجود شیب دیرینه و دلتای بادبزنی ژرف نوع شیبی است. وجود ناپیوستگی های درون‎سازندی فراوان، تغییرات نامنظم اندازه دانه ها و جریان های ثقلی نشان دهنده زمین ساخت فعال حوضه رسوبی و ورود ناگهانی رسوبات درشت دانه (رویدادهای شدید ناگهانی کوتاه مدت (Catastrophic events)) به بخش نزدیک به منشا حوضه زاگرس در زمان میوسن است.

کلیدواژه ها:

محیط رسوبی دیرینه ، برش کوه آسکی ، برش هورگان ، رسوبات میوسن ، نیریز ، زاگرس