کورش محمدیها - دانشجوی دکتری، گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
محسن موذن - استاد، گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
اووه آلتنبرگر - استاد، انستیتو علوم زمین و محیط زیست، دانشگاه پتسدام، پتسدام، آلمان
رباب حاجی علی اوغلی - دانشیار، گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

مجموعه سنگ های اولترامافیک مشهد به سن چینه شناسی پرمین - تریاس در شمال خاور کوه های بینالود و در نزدیکی شهر مشهد قرار گرفته است. واحدهای سنگی این منطقه شامل سنگ های اولترامافیک و  مافیک، سنگ های رسی و کربناته دگرگون شده، گرانیتویید و فیلیت های مشهد با راستای عمومی شمال باختر جنوب خاور می باشد. پریدوتیت های سرپانتینی شده، بیشترین سنگ های اولترامافیک در منطقه مورد مطالعه را تشکیل می دهند. کانی های تشکیل دهنده سنگ های اولترامافیک این منطقه شامل الیوین، ارتوپیروکسن، کلینوپیروکسن، آمفیبول قهوه ای و کانی های تیره به عنوان کانی های باقیمانده از سنگ اولیه و کانی های گروه سرپانتین (لیزاردیت و آنتیگوریت)، ترمولیت- اکتینولیت، کلریت، مقادیر اندکی تالک و کانی های کربناتی به عنوان کانی های تشکیل شده بعدی  هستند. به رغم نبود سنگ های دگرگونی فشار بالا- دما پایین که معرف پدیده فرورانش هستند، شیمی عناصر اصلی، کمیاب و فرعی سرپانتینیت های مشهد، ویژگی های سرپانتینیت های فرورانده شده را نشان می دهند و منشا پریدوتیت اولیه تشکیل دهنده آنها گوشته تهی نشده ای است که به صورت لرزولیت و یا هارزبورژیت فقیر ازالیوین می باشد. پروتولیت این سنگ ها قبل از سرپانتینی شدن تحت تاثیر مذاب حاصل از فرورانش قرار گرفته و متاسوماتیزه و بارور شده است.  

متاپریدوتیت, سرپانتینیت فرورانده شده, گوشته متاسوماتیزه, فرورانش, پالئوتتیس, مجموعه اولترامافیک مشهد