بررسی مفهوم معنا با ایجاد حس تعلق به مکان در فضای باز خانه های سنتی دوره قاجاریه در شهر شیراز

حس تعلق مکان در فضای باز محیط های مسکونی به عنوان پیوندی موثر است که فرد با قرارگاه های مکانی خود برقرار می کندو با شناخت از محیط و خویشتن باعث ایجاد معانی و تصاویرگوناگون از مکان های متفاوت در ذهن خود می گردد. این در حالیاست که امروزه به دلیل تغییر در شیوه زندگی مردم و کمرنگ شدن فضای باز خصوصی و نیمه خصوصی محیط های مسکونی وپایین آمدن معنا در آن حس تعلق به مکان از بین رفته است. از اینرو هدف در این تحقیق به بررسی مفهوم معنا بر ایجادحس تعلق به مکان در فضای باز خانه های سنتی پرداخته است تا بتواند با شناخت ابعاد حس تعلق و مولفه های موثر معنا رابطهمعناداری را بین آنها بیابد. بر این اساس پژوهش از نوع کیفی و بر اساس هدف کاربردی انجام شده است. در این راستا نمونه-هایی از خانه های سنتی مسکونی از محله اسحاق بیگ واقع در شهر شیراز انتخاب گردید و داده های اولیه این پژوهش بر پایهجمع آوری اطلاعات به روش مطالعه میدانی و بهره گیری از مصاحبه های ساختار یافته با نظرصاحبنظران انجام شد و با روشتوصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها نشان داد که ابعاد اجتماعی؛ کالبدی و ادراکی- شناختی در شکل - گیری مکان بر ایجاد حس تعلق فضای باز خانه های مسکونی در میان ساکنین تاثیرگذار است که نهایتا نتایج حاکی از آن استکه آمیختگی معیارهای موثر در محیط به شکل گیری مفهوم معنا در مکان تاثیرگذاشته است و رابطه میان معنا و حس تعلقخانه های سنتی باعث ایجاد رضایتمندی ساکنین شده است و کیفیت مکان را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

حس تعلق ، فضای باز ، ادراکی ، اجتماعی ، کالبد ، معنا