تاثیر خط و خوشنویسی برآثار حسین زنده رودی هنرمند نوگرای ایران

خط و خوشنویسی یکی از مهمترین میراث فرهنگ و هنر ایرانی که در طول تاریخ بخش اعظمی از هویت های فرهنگی اجتماعیو ملی را در بر داشته است و به عنوان هنری ماندگار در مسیر تاریخ هنر ایرانی جایگاه ارزندهای را داشته و بخشی از میراث وهویت هنرمندان در دوره های مختلف بوده است. در دوره معاصرهنرمندانی با الهام گرفتن از هویت های تصویری و فرهنگی نهفتهدر خط و خوشنویسی اقدام به خلق و ایجاد آثار متفاوت شدهاند. خط و خوشنویسی در دوره معاصر به عنوان یک عنصر بصری ویک تصویری بخش اعظمی از آثار هنر نوگرا را تحت تاثیر خود قرار داده است. شکل و تصویر خط و خوشنویسی به دلیل داشتنغنای بصری که در دوره های مختلف تاریخی به دلیل تجربه شیوه های متفاوت و ساختار کامل مسیر ارزنده ای را طی نموده باایجاد فرصت های وسیع توانسته است زمینه ای تاثیرگذار در آثار هنرمندان نوگرای ایران داشته باشد که درک این ارتباط نیازمندشناخت و بررسی ساختار فضا و فرم خط در دوره های مختلف می باشد. این مقاله با هدف شناسایی جایگاه خطاطی و خوشنویسیدر آثار حسین زنده رودی با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به کمک مطالعات کتابخانه ای و استناد بهمقالات معتبر شکل گرفته است که در نهایت نتیجه چنین حاصل گردید که استفاده از خط و خوشنویسی در آثار حسینزنده رودی بیشتر برای ایجاد نوگرایی و تغییر در فرم به کارگرفته شده است و چندان جنبه مفهومی ندارد.

کلیدواژه ها:

خطاطی ، خوشنویسی ، سقاخانه ، حسین زنده رودی ، نقاشی خط