مهدی بروجردنیا - گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، اهواز، ایران
محمد یزدی زاده - گروه مهندسی مواد، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.

در تحقیق حاضر از دو بازدارنده بنزومیدازول و متیل بنزومیدازول به منظور جلوگیری از خوردگی فولاد میکروآلیاژی X۷۰ محیط ترش در محیط یک مولار اسید سولفوریک استفاده شده است. به این منظور از هر دو بازدارنده در غلظت های متفاوت به منظور یافتن بهترین میزان غلظت، دما و راندمان آزمون های کاهش وزن، پلاریزاسیون و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) استفاده گردید. ترکیب شیمیایی نمونه توسط تست کوانتومتری به دست آمد و نمونه با ابعاد ۱۰۰×۵۰×۱۰ میلیمتر به تعداد ۲۰ عدد آماده سازی گردید. عملکرد حفاظت در برابر خوردگی بازدارنده ها در محلول ۱ مولار اسید سولفوریک جهت آزمون کاهش وزن پس از ۱۰ روز غوطه وری و نیز در آزمون های پلاریزاسیون و امپدانس با استفاده از دستگاه Auto Lab و نرم افزار Nova۱.۱۱ نتایج مورد ارزیابی واقع گردیدند. نتایج نشان داد بهترین راندمان بازدارندگی بنزومیدازول در غلظت ppm۶۰۰ برابر با ۳۷ درصد و متیل بنزومیدازول در غلظت ppm۴۰۰ برابر با ۳۰ درصد تعیین گردید و در حالت ترکیبی این دو محلول توانایی افزایش بهبود راندمان خوردگی تا ۷۳ درصد را دارند. در نتیجه هر دو این بازدارنده ها توانایی عملی به منظور استفاده در محیط صنعتی را از خود نشان دادند.

بنزومیدازول, متیل بنزومیدازول, فولاد میکروآلیاژی, رفتار خوردگی