سنجش سطح و توانایی تکنولوژی صنایع کشور براساس مدل ESCAP و ارائه راهکارهای توسعه تکنولوژی

رشد اقتصادی یا ثروت مادی یک کشور، اساسا به تولید مقدار کالائی وابسته است که از ترکیب منابع طبیعی، زمینی، سرمایه و نیروی انسانی می توان تولید کرد. بنابراین تبدیل منابع طبیعی به منابع تولید شده در فراگردهای جدید توسعه اقتصادی نهفته است و تکنولوژی مغز تمام اینگونه فعالیت های تبدیلی است. این ابزار نه تنها عملیات تبدیل را میسر می سازد بلکه در اقتصاد جهانی, زیربنای بقا و رشد بنگاه های کسب و کار را فراهم می آورد. پیشرفت های اخیر تکنولوژیک موجب بروز تغییراتی در زمینه بهره وری و هزینه ها شده و ساختار جهانی و ملی در زمینه هایی همچون تولید، تجارت و اشتغال را دگرگون کرده است. براین اساس امروزه بنا به اعتقاد استراتژیست های دنیای کسب و کار، مهمترین ملاحظه استراتژیک در رقابت اقتصادی و صنعتی بین المللی سبقت گرفتن در زمینه مدیریت نوآوری و تکنولوژیکی است. افزایش مزیت رقابتی هر بنگاه اقتصادی مستلزم افزایش بهبود محتوای تکنولوژیکی بکار گرفته شده در عملیات تولیدی آن بنگاه است. این عمل از طریق افزایش پیچیدگی اجزاء تکنولوژی و همچنین سطح انباشت قابلیت های تکنولوژیک (یادگیری سازمانی) اتفاق می افتد. در این راستا تجزیه و تحلیل و سنجش موقعیت کنونی و تعیین نقاط ضعف و قوت سطح و توانایی تکنولوژی صنایع، نقطه آغازین هرگونه حرکت بهبود و توسعه تکنولوژی محسوب می شود. مقاله حاضر در نظر دارد سطح و توانایی تکنولوژی واحدهای صنعتی کشور از طریق ارائه نتایج یک کار پژوهشی جامع را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهد و با شناساندن نقاط قوت و ضعف تکنولوژی صنایع، پیشنهاداتی به منظور بهبود و توسعه تکنولوژی صنایع ارائه دهد.  

کلیدواژه ها:

تکنولوژی ، سطح تکنولوژی ، توانایی تکنولوژی ، مدل های سنجش سطح و توانایی تکنولوژی ، ضریب کمک تکنولوژی