تاثیر ژئوتکستایل ها بر پایداری سدهای خاکی مسلح شده با توجه به پارامترهای مختلف به کمک روش اجزاء محدود

سدها به سبب کاربردشان در صنعت، یکی از پر اهمیت ترین سازه ها برای ذخیره سازی آب در جوامع امروزی است. شکست سازه ای سد حاوی آب علاوه بر زیان اقتصادی نیز باعث خسارات جبران ناپذیری می شود. این مسئله سب ب افزای ش اهمی ت طراحی و مقاوم سازی سدها شد. پایداری سدهای خاکی عمدتا به مقاومت برشی خاک بستگی دارد و این مقاوم ت برش ی در سدهای خاکی توسط عمل اصطکاک بین دانه ها تامین می گردد هر چه قدر زاویه اصطکاک داخلی بین دانه های خا ک بیشت ر شود تنش برشی بیشتری توسط خاک تحمل می شود و پایداری سد افزایش مییابد. موا د مصنوع ی ب ه نا م ژئوتکستایل ک هخصوصیاتی نظیر مصالح دانهای (خاک) از نظر مقاومت مکانیکی و شیمیایی در حد بالایی قرا ر دارن د. بهر ه گیر ی از عناص ر پلیمری در سدها عمدتا سبب پایداری و تثبیت بیشتر خاکریزها می شود. در این تحقیق تاثی ر قرا ر دادن ژئوتکستای ل در س د خاکی مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور با مدلسازی سد خاکی به کم ک نر م افزا رPlaxis تاثی ر نو ع مشخصا مصالح ژئوتکستایل و ارتفاع سد و موقعیت قرار گیری و فاصله بین یکدیگر مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت ه اس ت در ای ن فرایند آب پشت سد به عنوان یک محیط پیوسته تراکم ناپذیر و غیر چرخشی فرض شده اس ت. در نهای ت ب ا رس م نموداره ا بررسی تاثیر قرار دادن ژئوتکستایل و بدون ژئوتکستایل در سد خاکی بر روی مقادیر ضریب اطمینان ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

سدخاکی ، ژئوتکستایل ، عناصر پلیمری ، زاویه اصطکاک