هنر در شهر از بعد حکمت اسلامی

یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه در قرآن، زیبایی شناسی و توجه به زیبایی هاست. هنر در ذات خود همواره سرچشمه زیبایی بوده است و در انواع مختلف خود به نمایش زیبایی ها کمک نموده است. در قرآن، سرچشمه زیبایی ها خداوند و صفات اوست و در توصیف قرآن می خوانیم که زیبایی در خور هر موجود باید با ذات آن متناسب باشد. از دیدگاه اسلام هیچ چیز درعالم به تنهایی برای زیبایی معرفی نشده است بلکه آن چه که مورد توجه است سودمندی ها و بهره مندی های فراوان آن است. هنر به عنوان دستاوردی انسانی نیز علاوه بر نمایش زیبایی می تواند سودمند باشد. شهر به عنوان مدنی ترین دستاورد انسان مجموعه ای از اجزای پراکنده نیست که صرفا در کنار یکدیگر قرار گرفته باشد، بلکه یک کل است که میان عناصر تشکیل دهنده آن وحدت هدف و ارتباط های معنی دار وجود دارد. هنر نیز به عنوان یکی از این عناصر، ابزاری کاربردی در زمینه نمایش معیار های زیباشناختی در فضای شهری به شمار می آید. هنر نقش موثری در پایداری اجتماعی و تحکیم نمادهای فرهنگی و تلفیق آنها در فضاهای شهری ایفا می کند. در این مطالعه برآنیم تا با استفاده از ابزار کتابخانه ای و اینترنت پژوهی و روش تحلیلی توصیفی- تاریخی به بررسی هنر و نقش آن در شهر از دیدگاه حکمت اسلامی بپردازیم. روش تحقیق در این پژوهش ترکیبی است از روش تحلیل توصیفی و تاریخی که در آن به توصیف هنر از دیدگاه اسلام و بیانات قرآن کریم پرداخته و نقش این عنصر را در شهر و فضای شهری از بعد حکمت اسلامی تفسیر می کنیم و در ادامه با بررسی ادوار مختلف تاریخی ردپای هنر اسلامی را در شهرها دنبال می کنیم تا به نقش هنردر ابعاد فرهنگی و اجتماعی شهر دست یابیم. در نهایت می توان گفت که با توجه به بررسی های انجام شده به نظر می رسد که عنصر هنر در شهر نقش موثری ایفا می کند و حکمت اسلامی به عنوان فرهنگی گسترده در شهر تاثیر به سزایی بر جامعه و فضای شهری دارد.