تفسیر هنر و طبیعت به مثابه صناعت الهی

طبیعت منبع فیض حیات بخش و پر رمز راز است و یکی از تجلیات زیبای حقیقی هنر الهی است. به بیانی میتوان گفت: زیبایی های طبیعت حاکی از تجلی هنر خداوند است. طبیعت سرشار از روح معنوی وجلوه زیبایی حقیقی است. این تحقیق در نظر دارد رابطه هنر و طبیعت را به مثابه صناعت الهی در شرق و غرب تفسیر و تبیین کند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که هنرمند ابژه طبیعت، یعنی برابر نهاده شده طبیعت است و نه بالعکس، هنر و هنرمند به سخن طبیعت گوش فرا میدهد و در این گونه مواجهه طبیعت است که حقایق و زیبایی های خود را بر هنرمند آشکار میکند. بر اساس یافته ها هنر و عشق به طبیعت و حقیقت به مثابه صناعت الهی که جمال احدی مبدا آن است، و طبیعت است که قوه شهود هنرمند را فعلیت میبخشد. آن چه که ما در هستی میبینیم مظهرو جلوهای از اسماء الهی است. طبیعت رمز و نمودی از عالم بالاتر است.. در تفکر اسلامی و تفکر دینی و حکمت اسلامی، طبیعت نمود و معلولی است که در آفرینش پدید آمده و آفرینندهای آن را بوجود آورده و در واقع در پس آن چیزی جز حقیقت مطلق نیست. آفرینندهای قادر، یکتا و صانع طبیعت را به عنوان پل و وسیله ای که میخواهد به آفریننده برسد مینگرد. این تحقیق به شیوه توصیفی- تحلیلی صورت گرفته و گردآوری اطلاعات در این نوشتار با بهره گیری از منابع کتابخانه ای به این موضوع پرداخته است.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، هنر ، صناعت الهی.