بررسی و تحلیل تاثیر حکمت و تعالیم اسلامی بر سیر تطور اسطوره های ایرانی

ادب پارسی در تاریخ پر فراز و نشیب خویش از عناصری بسیار تاثیر پذیرفته که یکی از موثرترین آنها، گرایش به »اسطوره پردازی« بوده است. کارل گوستاو یونگ، اسطوره پژوه نامدار، در اسطوره ها، نشانه هایی به سوی معنای »قدسی« می جست و میرچا الیاده فیلسوف و دین پژوه رومانیایی، به رابطه دین و اسطوره پرداخته کل هستی را به دو ساحت متمایز »قدسی« و »غیرقدسی« تقسیم می نمود. آنچه در ادب پارسی با تاملی اندک دیده می شود دگرگون شدن اسطوره ها، فروپاشی آن ها و بازسازی دیگربارشان بر اساس الگوهای جدید است.ظهور اسلام، ورود آن به ایران و تاثیر شگرف آن بر زبان فارسی و فرهنگ ایرانی، یکی از این الگوها است که باعث گشت تا اسطوره های ایرانی، جانی تازه گرفته و به ویژه در عرصه عرفان ماندگار شوند.این جستار می کوشد تا سیر تطور اسطوره های ایرانی را پس از تاثیر حکمت اسلامی پی گیرد و در این راه، بر اسطوره های شاهنامه فردوسی، تکیه دارد. دست آورد سخن این که اسطوره های اسلامی عرفانی ادب فارسی، به آسان فهمی، تکثر و خودمحوری اسطوره های پیشین نیستند و در پرده ای از تقدس و وحدت ظاهر می شوند.

کلیدواژه ها:

حکمت اسلامی ، اسطوره ، ادبیات فارسی ، شاهنامه و عرفان.