مدل سازی جریان عابر پیاده در تقاطعات چراغدار با استفاده از روش فازی-عصبی (مطالعه موردی:شهر رشت)

پیاده روی یکی از مد های حمل ونقل است که وابسته به نیرویفردی می باشد. عابرین پیاده به دلیل موضوعاتی از قبیلنوع پوشش، حرکت های گروهی و محدودیت های قانونی کمتر کهبه طبع آزادی عمل بیشتری به آنان می دهد، دارای رفتارپیچیده و غیر قابل پیش بینی هستند که این امر مدل سازیآنها را با چالش روبرو کرده است. تقاطعات چراغدار ازجمله تسهیلاتی می باشند که عابرین پیاده ممکن است در آندچار تعارض هایی با وسایل نقلیه شوند که می تواند منجر بهجراحات و آسیب های جدی و در نهایت کاهش شدید ظرفیت شبکهگردد. به همین دلیل شناخت ویژگی های رفتاری عابرین پیادهمهم ترین رکن در طراحی تقاطعات و تسهیلات پیاده رویمی باشد. هدف از این مطالعه مدل سازی جریان عابرین پیادهدر تقاطعات چراغدار می باشد. از این رو با تصویربرداریاز دو تقاطع چراغدار در کلانشهر رشت به جمع آوری اطلاعات۸۲۷۷ عابرپیاده عبوری پرداخته شد و سپس با استفاده ازمدل های فازی، شبکه عصبی و فازی-عصبی (ANFIS) جریان عابرینپیاده مدل سازی شد. نتایج نشان داد که شرایط عبور ازخط کشی با عبور دادن نرخ جریان بیشتر در مقایسه بامحل های غیر خط کشی، برای عابرین پیاده مهیا تر و ازمطلوبیت بیشتری برخوردار است. همچنین نتایج نشان داد کهدر شرایط عبور از خط کشی و محل های غیر خط کشی به ترتیبمدل شبکه عصبی و ANFIS قابلیت بسیار بالایی در پیش بینیمقادیر چگالی در کل تقاطعات دارند.

کلیدواژه ها:

عابر پیاده ، تقاطعات چراغدار ، خط کشی ، شبکه عصبی ، فازی-عصبی (ANFIS)