سیداحمد جعفری - کارشناسی ارشد فلسفه از دانشگاه شهید بهشتی و کارشناس پژوهشی مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران

یکی از رویکردها به بررسی اقتصاد سیاسی شهری، بررسی مبانی فلسفی آن برای فراروی از توصیف و تبیین و دستیابی به نقد آن است. با اهمیت یابی تولید محیط مصنوع و شهری شدن سرمایه از دهه ۱۹۵۰، بحث در خصوص اقتصاد سیاسی شهر جدی می شود و از همان زمان بررسی مبانی فلسفی نقد آن توسط هانری لوفور، فیلسوف فرانسوی، تکوین می یابد. نقد هانری لوفور از اقتصاد سیاسی شهری مفاهیم جدیدی را از فلسفه، نقد، اقتصاد سیاسی و شهر ارائه می کند. مفاهیمی که هریک امکان هایی برای تحول در رویکردهای فلسفی، اقتصادی و سیاسی را می گشایند، مفاهیمی چون تولید فضا، دیالکتیک سه تایی (تریالکتیک)، ضرباهنگ کاوی، اثر، لحظه، روش انتقالی، توپیای تجربی، شهری شدن هژمونی، سیاره ای شدن، باقی مانده ها، بتوارگی فضا، که شیوه نگریستن جدیدی به اقتصاد سیاسی شهری به لحاظ روشی و محتوایی ایجاد می کنند. با شناسایی این مفاهیم است که می توان هم به مقولاتی امروزین چون شادمانی ناخالص ملی، شهر شاد، شهر خلاق و نقد آن، شهر گشوده، توسعه انسانی و توسعه پایدار رسید و هم افق های جدیدی برای مفهوم پردازی در نقد اقتصاد سیاسی شهری گشود.

نقد اقتصاد سیاسی شهری، فرافلسفه، تولید فضا، انقلاب شهری، نقد زندگی روزمره