اثر تاب آوری اقتصاد کلان بر نسبت سرمایه به دارایی سیستم بانکی (مطالعه بین کشوری)

بانکها بخش مهمی از سیستم مالی هستند و نقش مهمی را در تجهیز و تخصیص منابع مالی و کلیت اقتصاد ایفا می کنند . ضرورت یک سیستم بانکی توسعه یافته جهت برآورده نمودن الزامات مالی لازم در دستیابی به رشد و توسعه آن است که علاوه بر انجام وظایف خود، از استحکام بالایی برخوردار بوده و توان مقابله با شوک های مختلف داخلی و خارجی را داشته باشند. لذا این تحقیق قصد دارد ضمن تبیین ضرورت بررسی مسئله تاب آوری، اثر متغیرهای کلان اقتصادی را در چارچوب الگوی تدوینی تاب آوری بر روی نسبت سرمایه به دارایی کشورهای منتخب مورد بررسی قرار دهد. در این راستا ضمن بیان مبانی نظری و تصریح مدل و متغیرهای آن، مدل با استفاده از داده های پنل دیتا برای ۱۲۵ کشورو به تفکیک برای گروه بندی های مختلف کشوری در طی دوره زمانی ۲۰۰۵-۲۰۱۶ تخمین زده و نتایج حاصله را مورد تحلیل قرار می دهد. نتایج مقاله در کشورهای مورد بررسی نشان می دهد که شاخص های تاب آوری اقتصادکلان نظیر بهبود حکمرانی، مقررات کسب و کار (سهولت و آزادی کسب و کار) و شاخص توسعه انسانی بر نسبت سرمایه به دارایی این کشورها اثر منفی و معنی دار دارند به عبارتی با افزایش سرمایه اجتماعی، بهبود حکمرانی و کسب و کار، بانک ها نیازمند سرمایه کمتری برای مواجه با شرایط مختلف می باشند.با بیثباتی محیط اقتصاد کلان، نسبت کفایت سرمایه به دارایی در سیستم بانکی افزایش می یابد. به عبارتی بی ثباتی در محیط اقتصاد کلان، بانک ها با ریسک های به مراتب بیشتری (نقدینگی، اعتباری و ...) مواجه کرده لذا برای پوشش ریسک در شرایط بی ثباتی، مقتضی است که نسبت سرمایه به دارایی بیشتری را مدنظر قرار دهند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری اقتصادی ، کفایت سرمایه ، نسبت سرمایه به دارایی