بررسی عملکرد سیستم جمع آوری آب های سطحی و تحلیل حساسیت پارامتر های موثر بر آن ( مطالعه مناطق ۱۰ و ۱۱ مشهد)

شهرنشینی باعث افزایش رواناب ورودی به سیستم های جمع آوری آب های سطحی می شود. در این پژوهش با استفاده از مدل SWMM به بررسی سیستم جمع آوری آب های سطحی مناطق ۱۰ و ۱۱ شهر مشهد پرداخته شده است. همچنین به منظور تعیین روابط بین متغییر های مدل با یکدیگر و همچنین تعیین الویت تاثیر پارامتر ها بر خروجی مدل آنالیز حساسیت مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج مطالعات نشان می دهد که سیستم جمع آوری موجود توان عبور حدود ۸۰ درصد رواناب سطحی دارد و به ترتیب ۳۸.۲ و ۲۹.۱ درصد از کانال در مدلسازی با دوره بازگشت ۵۰ و ۵ ساله دچار پس زدگی و آبگرفتگی می شوند. به منظور بررسی اثرگذاری پارامتر ها بر عملکرد مدل، ۸ پارامتر انتخاب و تاثیر آن ها بر دبی خروجی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که به ترتیب درصد مناطق نفوذ ناپذیر، عرض معادل و ضریب زبری در اراضی نفوذ پذیر و نفوذ ناپذیر بیشترین تاثیر را بر دبی خروجی دارد. همچنین پارامتر درصد اراضی نفوذ ناپذیر بدون ذخیره سطحی کمتر اثر را دارد. با افزایش ۳۰ درصدی مناطق تفوذ ناپذیر به تریب دبی اوج و رواناب سطحی ۱/۲۰ و ۱/۱۹ درصد افزایش می یابد. بررسی ها نشان داد که تغییر کاربری، افزایش اراضی نفوذ ناپذیر، کاهش ضریب زبری و طراحی نامناسب و قدیمی کانال های موجود از دلایل اصلی کاهش عملکرد سیستم جمع آوری آب های سطحی محدوده مورد مطالعه می باشد.

کلیدواژه ها:

سیلاب شهری ، آنالیز حساسیت ، مناطق نفوذ ناپذیر ، زیر حوضه ، مدل مدیریت آب باران