رابطه معنا در زندگی با تحمل پریشانی در معتادان مرد ساکن در مراکز بازپروری شهر تهران

این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی معنا در زندگی با تحمل پریشانی در معتادان مرد ساکن در مراکز بازپروری شهر تهران می باشد. نوع تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را معتادان مرد دو مرکز بازپروری شهر تهران (N=۱۴۳) تشکیل دادند و همچنین نمونه آماری پژوهش با استفاده از فرمول حجم نمونه گیری کوکران (n=۱۰۴) و به صورت در دسترس انتخاب شد. به منظور گردآور ی داده ها از یک پرسشنامه اطلاعات فردی و دو پرسشنامه ۱۵ سوالی تحمل پریشانی هیجانی سیمون و گاهر (۲۰۰۵) با چهار مولفه و پرسشنامه معنا در زندگی استیگر و فرازر ( ۲۰۰۶ ) در قالب ۱۰ سوال با طیف پنج ارزشی لیکرت استفاده شد. روایی این پرسشنامه ها به تایید هفت نفر از اساتید رشته روانشناسی و متخصصین اهل فن رسیده و همچنین پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب ۰.۸۲ و ۰.۹۱۲ به دست آمد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در آمار توصیفی از میانگین، فراوانی و درصد فراوانی و در آمار استنباطی از آزمون K-S جهت طبیعی بودن داده ها و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS۲۱ استفاده شد. مهم ترین نتایج به دست آمده از آمار استنباطی تحقیق حاکی از این بوده که بین معنا در زندگی با تحمل پریشانی در معتادان رابطه معنی داری وجود دارد. با توجه به مثبت بودن ضرایب همبستگی نشان از وجود رابطه مثبت، مستقیم و معنادار بین تمامی متغیرها مورد اشاره می باشد. در پایان نیز مشخص شد که معنا در زندگی می تواند ۳۹.۵ درصد از تغییرات متغیر تحمل پریشانی را تبیین کند، که در واقع مقدار چشم گیری نیست.

کلیدواژه ها:

معنا در زندگی ، تحمل پریشانی ، معتادان ، شهر تهران