بررسی اقتصادی قراردادهای بیع متقابل در صنعت برق نمونه موردی: توسعه بخش بخار نیروگاه خرمشهر

نقش و اهمیت صنعت برق در پیشبرد برنامه های توسعه اقتصادی و کاربرد آن در بخش های مختلف و تآثیر آن بر سرعت به ثمر رسیدن طرح های تحقیق و توسعه ایجاب می نماید که صنعت برق کشور، حتی در اهداف کوتاه مدت خود، به تداوم و کیفیت تامین برق مورد نیاز بخش های مختلف توجه نماید. تبدیل نیروگاه های گازی به نیروگاه های سیکل ترکیبی، باعث افزایش راندمان نیروگاه ها از ۳۰ به ۵۰ درصد می شود. این کار علاوه بر کاهش مصرف سوخت (گاز طبیعی و گازوئیل) برای تولید برق یکسان، ظرفیت تولید برق کشور را نیز افزایش می دهد. قراردادهای بیع متقابل در تبصره ۱۲ قانون برنامه و بودجه سال ۹۲ تدوین گردید. بر اساس این مدل قرارداد، وزارت نیرو مکلف است معادل ارزی مقدار سوخت مایع (نفت گاز) صرفه جویی شده ناشی از اجرای طرح های تبدیل نیروگاه به سیکل ترکیبی را حداکثر در مدت دو سال به میزان سرمایه گذاری انجام شده، در اختیار سرمایه گذار قرار دهد. در این مقاله به بررسی اقتصادی انعقاد قرارداد بیع متقابل در توسعه بخش بخار نیروگاه خرمشهر پرداخته می شود. ارزیابی های اقتصادی با نرم افزار کامفار انجام گرفته است. نرخ بازدهی داخلی طرح در حالت استاتیک ۸ درصد می باشد این نرخ در شرایط خرید تضمینی توسط وزارت نیرو و اخذ وام از صندوق توسعه ملی حدود ۲ درصد می باشد. با تبدیل قرارداد بیع متقابل از حالت ارزی به ریالی و شوک های ارزی پیاپی، این مدل قرارداد تا حدودی کارکرد خود را از دست داده و برای سرمایه گذاران توجیه اقتصادی ندارد.

کلیدواژه ها:

بیع متقابل ، صنعت برق ، بخش بخار ، نیروگاه خرمشهر