اثربخشی آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل فرایندی گروس بر هیجان خواهی و عود مصرف در بیماران وابسته به مواد مخدر

مقدمه: آثار و نتایج زیان بار و مخرب فردی، اجتماعی و فرهنگی وابستگی و اعتیاد به مواد مخدر سبب شده است تا کادر درمانی جامعه برای پیشگیری، ترک و جلوگیری از عود مصرف مواد مخدر اقدام کنند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر هیجان­خواهی و عود مصرف در بیماران وابسته به مواد مخدرهست. روش پژوهش: این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس­آزمون و گروه کنترل با جامعه آماری کلیه مردان دچار سوءمصرف مواد مخدر شهر تبریز در سال ۱۳۹۹ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۳۰ نفر از آنان در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه­ای آموزش تنظیم هیجان قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس هیجان خواهی (SSS-V) زاکرمن و مقیاس پیش­بینی از بازگشت به مواد (RPS) رایت به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از تحلیل کوواریانس چندمتغیره با SPSS-۲۴ استفاده شد. یافته ­ها: یافته ­ها تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در هیجان خواهی (۰۰۳/۰)و عود مصرف (۰۰۱/۰)در مرحله پس آزمون نشان داد (۰۵/۰P<). نتیجه­ گیری: با توجه به تاثیر آموزش تنظیم هیجان بر کاهش هیجان خواهی و عود مصرف در بیماران وابسته به مواد مخدر توصیه می شود مشاوران، درمانگران و روانشناسان بالینی از روش مذکور برای کاهش هیجان خواهی و عود مصرف در این افراد استفاده کنند.