بررسی برخی صفات فیزیومورفولوژیکی توده های مختلف خرفه ( Portulaca oleracea L) تحت شرایط تنش خشکی
محل انتشار: مجله فیزیولوژی محیطی گیاهی، دوره: 16، شماره: 63
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 214
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ECOP-16-63_002
تاریخ نمایه سازی: 26 دی 1400
چکیده مقاله:
گیاه خرفه (Portulaca Oleracea L.) از گیاهان دارویی ارزشمند مناطق گرم و خشک است. با توجه به این که تنش خشکی یکی از مهمترین عوامل محدودکننده تولید محصولات کشاورزی در این مناطق است، تحقیقی با هدف ارزیابی تحمل توده های مختلف گیاه دارویی خرفه به تنش خشکی، در بهار سال ۱۳۹۵ در گلخانه دانشگاه پیام نور شهرستان درگز اجرا شد. این آزمایش، بصورت فاکتوریل درقالب طرح کاملا تصادفی، با چهار سطح تنش خشکی (حد ظرفیت زراعی، ۷۵ درصد ظرفیت زراعی، ۵۰ درصد ظرفیت زراعی و ۲۵ درصد ظرفیت زراعی) و ۵ توده بومی خرفه (قم، کلات، سبزوار، یزد، گچساران) با سه تکرارانجام شد. صفات مورد بررسی شامل محتوای آب نسبی برگ، ضریب ثبات غشاء، میزان رنگدانه های فتوسنتزی، ضریب ثبات کلروفیل (سنجش میزان کلروفیل ها وکاروتنوئیدها)، میزان پرولین، میزان کربوهیدرات محلول برگی، وزن تروخشک به تفکیک اندام های ریشه، برگ، ساقه، قطرتاج خرفه، تعداد برگ، تعداد انشعابات و ارتفاع بوته در دو مرحله رشد رویشی و زایشی بودند. نتایج آزمایش نشان داد که افزایش تنش خشکی سبب کاهش مقدار نسبی آب گیاه، شاخص پایداری غشاء سلول و افزایش معنی داری در شاخص کلروفیل برگ، مقدارکاروتنوئیدها، پرولین و کربوهیدرات های توده های مختلف خرفه گردید. ارقام گچساران و یزد تحت شرایط تنش رطوبتی از شاخص پایداری غشاء بالاتر، محتوای آب نسبی برگ کمتر و عدد کلروفیل متر پائین تری برخوردار بودند. همچنین در بین توده های مورد بررسی، توده های قم و کلات برتری معنی داری نسبت به توده های سبزوار، یزد و گچساران از نظر انباشت پرولین و کربوهیدرات های محلول نشان دادند. با افزایش تنش خشکی، وزن تر و خشک ریشه، برگ و ساقه در مراحل رویشی و زایشی کاهش یافت، به طوری که بیشترین مقدار این صفات، به ترتیب درسطوح ۱۰۰ و ۷۵ درصد ظرفیت زراعی و کمترین مقدار این پارامترها در آبیاری تحت شرایط ۲۵ درصد ظرفیت زراعی حاصل گردید. بنابراین طبق نتایج به دست آمده از این پژوهش، بترتیب دو توده قم وکلات در مقایسه با سایرتوده ها ازحساسیت کمتری نسبت به تنش خشکی برخوردار بودند و به عنوان توده های متحمل به خشکی انتخاب شدند. توده های گچساران، یزد و سبزوار نیز به دلیل داشتن عکس العمل نسبتا ضعیف در برابر تنش خشکی در بیشتر صفات اندازه گیری شده، به عنوان توده های حساس به تنش خشکی ارزیابی شدند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
الهام عزیزی
گروه علوم کشاورزی، دانشگاه پیام نور، ایران
یونس رضاپور جغال
گروه علوم کشاورزی، دانشگاه پیام نور، ایران
منصوره کرمانی
گروه علوم کشاورزی، دانشگاه پیام نور، ایران
علی معصومی
گروه علوم کشاورزی، دانشگاه پیام نور، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :