تدوین اصول بازطراحی پیاده راه های شهری با رویکرد جذب گردشگر فرهنگی (نمونه موردی: محور حافظیه شیراز)

پیاده راه، قدیمی ترین شکل حرکت در فضا است. شهرها از دیرباز بر اساس حرکت پیاده بناشده اند و ازاینرو پیاده راه دارای اهمیت اساسی در ادراک هویت فضایی، تعلق و دریافت کیفیت های محیطی است. پیاده راه برای نخستین بار در اواخر دهه ۱۹۴۰ به وجود آمده است. گردشگری فرهنگی دررابطه با فرهنگ یک کشور هست و در حال حاضر محبوبیت زیادی دارد. امروزه حضور بیرویه اتومبیلها مانع آرامش و ایمنی گردشگران و افراد پیاده هست؛ بنابراین ضروری است که به معضلات طراحی پیاده راه ها پرداخته شود، تا بتوانند تقاضای افراد پیاده را برای حضور در محور پاسخگو بوده و باعث ارزش دادن به پیاده و محور شوند. این پژوهش باهدف جذب گردشگر فرهنگی در محدوده حافظیه صورت گرفته است. پیاده راه حافظیه شیراز که در غرب و منطقه ۳ شهرداری واقعشده است، از محورهای اصلی حرکت پیاده هست؛ بنابراین نقش مهمی در ایجاد فضای شهری باکیفیت دارد. این پژوهش توصیفی - تحلیلی هست. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss انجام شده است و از آزمون t تک نمونه ای برای بررسی فرضیات و از آزمون فریدمن برای مقایسه شاخصهای استفاده شده است. در جامعه آماری ۳۸۴نفر محدودهمان که به عنوان نقطه عطف پژوهش در نظر گرفته شده است، ابتدا مولفه های اثرگذار برجذب گردشگر فرهنگی در چهار بعد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی یافته شد و سپس زیر مولفه های مرتبط با آنها شناسایی شد. طبق اصول عنوانشده فضاهایی جهت دسترسی راحت گردشگران به سیستم اطلاعاتی، تعبیه فضاهایی جهت استراحت کوتاه مدت آنان، افزایش کیفیت نورپردازی و محوطه آرایی و ایجاد شبکه دسترسی مناسب و همچنین ایجاد پارکینگ جهت آسایش گردشگران، ایجاد فضاهایی جهت افزایش سرزندگی و فرحبخش کردن محیط، تعبیه سرویس بهداشتی و مبلمان و آبنما جهت افزایش تنوع و سرزندگیری، همگی میتوانند راه به مطلوبیت رساندن پیاده راه باشند.