مقایسه عملکرد الگوریتمهای اولویت بندی حریصانه و تپه نوردی در طراحی خطوط همگانی برای شبکه شهری شطرنجی

مسئله ی طراحی شبکه حمل ونقل همگانی یکی از مهمترین مسائلی است که همزمان با توسعه پایدار شهری در نظر گرفته. این مسئله در حالت عمومی ، یک مسئله پیچیده و نمایی است که در آن خطوط همگانی بهگونهای طراحی میشوند که ضمن حفظ محدودیت بودجه، بیشترین پوشش تقاضا در سطح شبکه حاصل گردد. ازجمله راه حلهای موجود برای پاسخ به این دسته از مسائل، الگوریتمهای ابتکاری و فرا ابتکاری است که جوابهای نزدیک به بهینه جهانی را در مدت زمان کوتاه ی می یابند. در این پژوهش یک الگوریتم ابتکاری بر پایه گزینش و احداث مسیرهایی با کمترین طول خطوط، در راستای اتصال گره هایی با بیشترین شاخص تقاضا، معرفی میشود. هدف از این پژوهش مقایسه عملکرد الگوریتمهای ابتکاری در حل مسئله طراحی شبکه حمل ونقل است. در این راستا مطابق با ادبیات موضوع، نتایج به دست آمده از الگوریتم مزبور و الگوریتم تپه نوردی بر روی یک شبکه شطرنجی۶ ۱۰ با استفاده از داده های آزمایشی یکسان موردبررسی قرار میگیرد. در این مطالعه برای حل مسئله با استفاده از الگوریتم تپه نوردی جهت دستیابی به جوابهایی باکیفیت بالاتر و کاهش احتمال توقف در جوابهای بهینه محلی باکیفیت پایین، الگوریتم تپه نوردی در ۲۰ تکرار با جواب اولیه متفاوت اجرا میشود. نتایج به دست آمده نشان میدهد که در مقایسه با الگوریتم تپه نوردی با ریباتق ۱۹ دقیقه و ۵۸ ثانیه زمان اجرا الگوریتم ابتکاری مزبور میتواند در مدت ۳۳ ثانیه به جوابهای بهتری نسبت به الگوریتم تپه نوردی دست پیدا کند.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل همگانی ، طراحی خطوط ، اولویت بندی حریصانه ، تپه نوردی ، پوشش