بررسی و تحلیل طرح توسعه مجدد در شهر بانکوک (نمونه موردی: بافت حاشیه نشین Klong Toey)

مناطق حاشیه نشین یا سکونتگاه های غیررسمی در جوامع بشری دارای ابعاد و جوانب مثبت و منفی بسیاری میباشند و شناخت این پدیده و آگاهی از جو حاکم بر آنها، قابلیت برنامه ریزی برای اینگونه مناطق را بیشتر ساخته تا زمینه های حذف فرسودگی، بی عدالتی و گسست از سایر مناطق شهر را فراهم آورد. این پژوهش میکوشد تا با نگرشی بر تجارب صورت گرفته در امر بهسازی سکونتگاه های غیررسمی و چگونگی مداخله آنها در این مناطق، معیارهایی جهت استفاده و حل معضل در مناطق حاشیه نشین شهری که رو به فزونی میباشند استخراج نماید. در این پروژه یک فرایند توسعه مجدد مطابق با نیازها و خواسته های ساکنان این سکونتگاه ها بررسی شده، سپس ابزارها و توصیه های لازم برای اجرا به عنوان یک روش پیشگیرانه برای مقابله با تهدید ناشی از تخلیه فراهم می آورد. هدف اصلی پروژه، مقابله با خطر تخلیه از طریق توسعه مجدد برای کمک به سکونتگاه های غیررسمی است. فرایند انجام پروژه در دو بخش صورت گرفته است. بخش اول، مطالعات کتابخانه ای و اسنادی که شامل مرور متون بنیاد حمایت از سکونتگاه های غیررسمی در تایلند و مطالعه در زمینه حاشیه نشینی و راهکارهای ساماندهی این نواحی در سایر کشورهای جهان پرداخته است. بخش دوم، مشاهدات میدانی است که از طریق مصاحبه با اعضای شورای محلی و تکمیل پرسشنامه از شهروندان محله Klong Toey به عناصر کلیدی فرآیند توسعه مجدد در جهت ارائه پیشنهاداتی در راستای دستیابی به اهداف پروژه رسیده ایم.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، توسعه مجدد ، بهسازی ، بانکوک ، محله Klong Toey