بررسی مولفه های موثر بر ارتقاء (افزایش) تعاملات اجتماعی در مجتمع های زیستی

شهرها از اصلی ترین مظاهر تمدن ملت ها به شمار می آیند که در ارتباط با فضاها و کیفیت های موجودو در عین حال مردم معنا می شوند. لذا این تعامل را می توان به مثابه مجموعه ای متشکل از مردم، کالبد وفعالیت در قالب مجتمع زیستی تعریف نمود از خصوصیات مجتمع زیستی ایجاد یک ساختار کالبدی مناسببه منظورجبران خلا روابط اجتماعی- فرهنگی، توجه به محلات و تقویت فرهنگ محله محوری، حضور آحادمردم در محلات و نقش آفرینی آن ها در ایجاد زندگی اجتماعی می باشد. همچنین افزایش ارتباط میان افرادی کهدر مجتمع های زیستی زندگی میکنند، باعث افزایش میزان رضایت و سرزندگی آنها از محیط و احساس تعلق و عزت نفسمی گردد. لازمه برآورده شدن این نیازها، حضور در جمع و تعاملات اجتماعی با همنوعان می باشد. در بسیاری از مجموعه های حالحاضر به علت نبود مجتمع های مطلوب، تعاملات اجتماعی بین ساکنین به وقوع نمی پیوندد. در این مورد بسیاری از ساکنین که ازلحاظ روانی عادت به حضور در اجتماع دارند، حس رضایت و تعلق کامل نسبت به محیطی که در آن ساکن هستند، پیدا نمی کنند.همچنین به علت نبود تعاملات، بستر نامناسبی برای رشد کودکان به وجود میآید و آنها را از حال وهوای اجتماعی بودن بهگوشه گیری و انزواطلبی سوق میدهد. هدف اصلی از انجام این تحقیق، ارائه راهکارهایی جهت افزایش میزان تعاملات اجتماعیساکنین در مجتمع های زیستی می باشد.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، مجتمع زیستی ، ارتقا تعاملات ، مجتمع های مسکونی