بازآفرینی بافتهای ناکارآمد با تاکید بر اصول توسعه پایدار شهری

رشد بیرویه و شتابان شهرنشینی و شهرگرایی، مشکلات زیادی را به همراه داشته است. یکی از این مشکلات عمده، وجود بافت هایناکارآمد شهری است؛ یعنی پهنه هایی از فضاهای شهری که در مقایسه با سایر پهنه های شهر از جریان توسعه و چرخه تکاملی حیاتعقب افتاده اند و به کانون مشکلات و نارسایی های شهری تبدیل شده اند. در سال های اخیر، رویکرد بازآفرینی شهری به عنوان رویکردیموثر در حوزه شهرسازی برای حل مشکلات بافت های ناکارآمد شهری مطرح شده است. برای رسیدن به بازآفرینی باید توسعه پایدارشهری مدنظر قرار بگیرد؛ از اینرو رویکرد بازآفرینی پایدار شهری، با درنظرگرفتن همه ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی وزیست محیطی، به بافت دیدگاهی جامع، یکپارچه و پایدار برای بهبود وضعیت کالبدی، اجتماعی و زیست محیطی بافت های ناکارآمددارد. پژوهش حاضر با مطالعه مبانی نظری بازآفرینی شهری و توجه به مطالعات بافت های ناکارآمد شهری درصدد بیان معیارهایتوسعه پایدار و در نظر گیری تاثیرات آنها بر بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، بافت ناکارآمد ، بافت فرسوده ، توسعه پایدار