پیمان گلچین - مربی، عضو هیئت علمی گروه مهندسی فضای سبز، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی دانشگاه سیستان و بلوچستان
سیدمحمدرضا خلیل نژاد - استادیار، عضو هیئت علمی دانشکده هنر دانشگاه بیرجند

کشاورزی شهری، علم تولید مواد غذایی در محدوده شهرها است که توسط سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد در سال ۱۹۹۶ ارائه گردید.درواقع کشاورزی در شهر، تولید مواد غذایی موردنیاز در مجاورت محل مصرف است که این موضوع خود موجب پایداری شهر می شود. اماکشاورزی شهری تنها معطوف به تولید محصولات غذایی نیست بلکه تولید محصولات غیرخوراکی مثل گیاهان دارویی و زینتی را هم شاملمی شود. به این ترتیب دامنه مزایای کشاورزی شهری فراتر از تامین غذا بوده و در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی زندگی شهروندان گستردهاست. کشاورزی شهری، ضمن افزایش مصرف میوه و سبزیجات توسط شهروندان و نیز لذت بردن آنها از طبیعت، موجب زیباسازی محله ها،توانمندسازی اجتماع و بهبود خودباوری و عزت نفس افراد و توانایی آنان در حفظ هویت فرهنگی و سنت ها می گردد. روش تحقیق در این پژوهشاز نوع کیفی است و ترکیبی از روش تحلیلی-توصیفی و روش استنادی است. در این تحقیق، مفاهیم اصلی و پایه که به لحاظ تئوریک و عملیاز ایده تلفیق کشاورزی و تولید غذا به عنوان یک کاربری شهری در برنامه ریزی و طراحی منظر شهری حمایت می کنند، مطرح خواهند شد.

کشاورزی شهری، محیط شهری، برنامهریزی منظر شهری، معماری منظر