بررسی زمینه های نیاز به انعطاف پذیری در معماری مسکن آپارتمانی

تامین مسکن مناسب به عنوان یکی از اساسی ترین شاخص های مبین رفاه خانواده ها به ویژه در کشورهای درحال توسعه نظیر ایران، هموارهازمهمترین دغدغه های خانواده ها به شمار رفته و سهم قابل توجهی در سیاست گذاری ها و تصمیمات اقتصادی و اجتماعی دولت ها داشتهاست. این نیاز اساسی تا هر میزان که توسط دولت ها تامین شود، اگر در پاسخ گویی برای بازه زمانی محدود و نوع کاملا محدود و مشخصی ازکاربران در نظر گرفته شده با شد، در زمان کوتاهی به عدم ر ضایتمندی کاربران و در نتیجه تحمیل هزینه های اقتصادی، اجتماعی و روانی برخانواده ها و البته دولت ها خواهد انجامید. طراحی نوعی از مسکن که در بستر زمان حرکت کرده و با حمایت از تغییرات در نیاز های کاربر، خودرا در راستای پاسخگویی جدیدی تغییر دهد، معماری انعطاف پذیر نامیده می شود. هدف این تحقیق بررسی و معرفی مسائلی است که درزمینه های مختلف در مسکن آپارتمانی، انعطاف پذیری را به عنوان یک پاسخ و فرضیه برای پژوهشگران این حوزه مطرح می کنند. در این تحقیقبا مطالعه ادبیات موضوع پیرامون مسکن و انعطاف پذیری ابتدا به استخراج بیان مسئله مطرح شده در منابع پرداخته و سپس این مسایل درچند حوزه از پایداری در معماری دسته بندی شده اند. بخش قابل توجهی از زمینه های بروز نیاز انعطاف پذیری در مسکن متوجه پایداریاقتصادی در معماری امروز می شوند.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، مسکن ، پایداری اقتصادی ، معماری پایدار ، تطبیق پذیری