علیرضا مهدوی - کارشناسی ارشد رشته ی شهرسازی گرایش برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور

در ایران شهرنشینی همچون سایر شهرهای جهان با روندی سریع و رشدی شتابان همراه بوده که به نوبه ی خود، مسائل و معضلات زیادیبرای برخی از شهرهای ایران (بویژه شهر ساری) بدنبال داشته است. لذا با توجه به این که وجه مشخصه شهرنشینی جهان سومی، ناموزونی ونابرابری است، اشاعه قابل توجهی از ثروت و از سوی دیگراقلیت هایی که در فقر زندگی می کنند، از ناکامی های خط مشی شهری قلمداد میشوند. حاشیه سکونی و پای نشینی از پیامدهای توسعه ناهمسو و بدریخت نظام شهرنشینی است. هدف این تحقیق بررسی عوامل موثر برشکل گیری حاشیه نشینی شهر ساری و پیامد های آن بوده و روش تحقیق، پیمایشی Survey و کتابخانه ای است . شیوه نمونه گیریسهمیه ای ( Quota) است که توزیع آن به صورت تصادفی در بین ۳۲۲ نفر از ساکنان حاشیه شهر ساری صورت گرفته است، و داده ها بااستفاده از روش های آماری و ضرایب همبستگی در نرم افزار Spss تحلیل شده اند . نتایج این پژوهش حاکی از آنست؛ از دلایل بسیار مهمحاشیه نشینی در شهر ساری می توان به بیکاری، درآمد کم، پایین بودن اجاره بهای مسکن در حاشیه ی شهر و مهاجرت گسترده از محیطهای شهری کوچک و روستاهای استان اشاره کرد، که ناشی از عوامل اقتصادی (جاذبه دافعه های اقتصادی شهر ساری و شهرها و روستاهایاطراف) و دافعه های اجتماعی و فرهنگی در محل سکونت قبلی بوده است. و این امر موجب بروز انواع ناهنجاری ها ی شهری (اشتغال افرادحاشیه نشین در مشاغل کاذب، وجود ساخت و سازهای غیر مجاز، افزایش جرم و جنایت، اثرات نامطلوب فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، آلودگیمحیط زیست شهری و غیره) شده است.

حاشیه نشینی، مهاجرت، شهرنشینی، ساری