بررسی مولفه های جذابیت محیطی در پارک های شهری به منظور ارتقاء اجتماع پذیری (نمونه موردی پارک ایثارگران اصفهان)

حضور گسترده وسایل نقلیه در فضاهای شهری و تغییر چهره شهر به واسطه غلبه اتومبیل بر فضای شهری، جدایی گزینی مردم از فضاهایعموم ی، نادیده انگا ری ارزش های اجتماعی، فرهنگی و هویتی نهفته در فضاه ای عموم ی، بی توجهی به حفظ و ارتقای حیات جمعی در دهه هایپیشین، موجب شده که برخی فضاهای عمومی در مقیاسه ای مختلف شهری اهمیت و نقش خود را از دست بدهند. بنابراین در حال حاضرایجاد فضاهای عمومی ضرورتی است در این جهت که مانع از خاموشی و از رونق افتادن فضاه ای عمومی در مقیاسه ای مختلف باشد. اینپژو هش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش پژوهش کیفی-کمی است. هدف از انجام این پژوهش شناسایی و اولویت بندی شاخص های اثرگذاربر کیفیت اجتماع پذ یری در پارک ایثارگران شهر اصفهان است. در مرحله کیفی با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای شاخص های هر متغیراستخراج شده و در ادامه با بهره گیری از برداشت میدانی تعداد ۱۵۰ پرسشنامه به صورت تصادفی در بین بازدیدکنندگان از پارک ایثارگران شهراصفهان توزیع شده است. در گام بعد ی نتایج پرسشنامه وارد نرم افزار SPSS شده و با استفاده از آزمون های کمی مورد بررسی قرار گرفته است.در مرحله کمی پژوهش از آزمون فر یدمن به عنوان آزمون اولویت بندی شاخص های کیفیت محیطی و از ضریب همبستگی پیرسون به عنوانضریب سنجش میزان همبستگی شاخص های پژوهش استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که در کیفیت محیطی پر اولویت ترین شاخصاز نظر مردم شاخص های محوطه سازی، نظم، ساختار، زیبایی و دسترسی بوده و همچنین پر اولویت ترین شاخص کیفیت اجتماع پذیری از نظرمردم شاخص های فعالیت انتخابی، تعداد دسترسی موجود، منظر مطلوب، مبلمان شهری و وجود نشانه بوده است. علاوه بر این کیفیت اجتماعپذیری بیش از آنکه با بعد کالبدی کیفیت محیطی همبستگی داشته باشد به بعد فعالیتی کیفیت محیطی وابسته است.

کلیدواژه ها:

جذابیت محیطی ، پارک های شهری ، اجتماع پذیری ، آزمون فریدمن