بررسی رابطه بین خودکار آمدی شغلی با توسعه حرفه ای معلمان ابتدایی شهر آبادان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خود کار آمدی شغلی بر توسعه حرفه ای معلمان ابتدایی شهر آبادان بود. که با روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انجام گردید. جامعه آماری پژوهش را کلیه معلمان مرد ( ۳۴۴ ) و زن ( ۴۹۳ نفر) ابتدایی شهر آبادان با تعداد ۸۳۷ نفر تشکیل دادند که با استفاده از روش تعیین حجم نمونه تعداد ۲۴۰ نفر از معلمان ( ۱۳۷ زن و ۱۰۳ مرد) با روشنمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی شغلی معلمان اسچانن، موران و وولفولک ۲۰۰۱ و پرسشنامه توسعه حرفه ای دراموند و یانگ ( ۲۰۱۰ ) استفاده گردید. روایی محتوایی پرسشنامه براساس نظر استاد راهنما و همچنین پایایی پرسشنامه ها براساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۰/۸۷۳ و ۰/۹۰۴ برآورد گردید. داده های حاصل از پرسشنامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون از طریق نرم افزارهای SPSS ۲۳ صورت گرفت یافته های بدست آمده ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خود کار آمدی شغلی بر توسعه حرفه ای معلمان رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خود کار آمدی شغلی ، توسعه حرفه ای ، معلمان ابتدایی