پیش بینی پذیرش تعلیم و تربیت مجازی دانش آموزان بر اساس سرمایه معنوی و سرمایه اجتماعی والدین

هدف این پژوهش پیش بینی پذیرش تعلیم و تربیت مجازی دانش آموزان بر اساس سرمایه اجتماعی والدین بود روش این پژوهش توصیفی و پیمایشی و جامعه آماری شامل والدین و دانش اموزان مدارس متوسط دوم شهر پارس اباد است براساس جدول مورگان نمونه ۳۰۰ نفری به روش نمونه گیری تصادفی تعیین شد. جهت جمع اوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. ابزار پژوهش پرسشنامه محق ساخته پذیرش تعلیم و تربیت مجازی و پرسشنامه استاندارد سرمایه اجتماعی والدین درونی و بیرونی ، سفیری و همکاران ۱۳۹۳ و سرمایه معنوی عبداله زاده و همکاران ۱۳۸۸ بود که پایایی ابزار پژوهش به ترتیب ۰/۸۵، ۰/۸۷، ۰/۸۶ بود. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح امار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون همبستگی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت یافته ها حاکی از آن بود که بین رابطه معنوی والدین و میزان پذیرش تعلیم و تربیت مجازی رابطه آماری معناداری وجود ندارد. sig>۰/۰۵ بود.در حالی که رابطه بین سرمایه اجتماعی والدین و تعلیم و تربیت مجازی برابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. sig<۰/۰۵ یعنی توانایی پیش بینی میزان تعلیم و تربیت مجازی بر مبنای سرمایه اجتماعی والدین وجود دارد. سرمایه اجتماعی درونی، نمره پذیرش تعلیم و تربیت مجازی ۰/۱۲۲ و سرمایه اجتماعی بیرونی، نمره پذیرش تعلیم و تربیت مجازی ۰/۱۴۸ انحراف استاندارد افزایش خواهد داد. لذا می توان نتیجه گرفت که سرمایه اجتماعی والدین عامل مهمی در پذیرش تعلیم و تربیت مجازی می باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکتروونیک ، تعلیم و تربیت ، سرمایه اجتماعی سرمایه معنوی ، والدین ، دانش آموزان