بررسی و مقایسه ناگویی هیجانی در اشخاص مبتلابه درد مزمن و اشخاص سالم

هدف پژوهش حاضر مقایسه ناگویی هیجانی در اشخاص مبتلابه درد مزمن و اشخاص سالم بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و علی مقایسه های بود. در پژوهش انجام شده دو جامعه آماری در نظر گرفته شد، جامعه اول عبارت بود از همه بیماران مبتلابه درد مزمن اسکلتی - عضلانی مراجعه کننده به کلینیک های چند تخصصی درد پردیس، سینوهه و ماهان، در شهر تهران در سال ۱۳۹۹ و جامعهدوم اشخاص سالمی که تا زمان انجام پژوهش دچار درد مزمن نشد بودند و ازنظر خصوصیات دموگرافیکی با جامعه اول پژوهش، همتا بودند. در این پژوهش برای افزایش اعتبار بیرونی مجموعا ۱۲۰ نفر به عنوان حجم نمونه نهایی شامل ۶۰ نفر در گرو اشخاص مبتلابه درد مزمن و ۶۰ نفر در گرو ا شخاص سالم در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری در این پژوهش، برای هردو گروه، درد سترس وداوطلبانه بود. برای جمع آوری اطلاعات پرسش نامه های ناگویی هیجانی تورنتو ( ۲۰۰۷ ) و درد ملزاک ( ۲۰۰۷ ) به صورت آنلاین و الکترونیکی استفاد شد. برای مقایسه دو متغیر در دو گروه ، از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تی برای گروه های مستقل استفاد شد. نتایج حاصله نشان داد ناگویی هیجانی در اشخاص مبتلابه درد مزمن بیشتر از اشخاص سالم است

کلیدواژه ها:

روانشناسی ، ناگویی هیجانی ، درد مزمن